Сердце поэта - Владимир Бунчиков

Снежные сибирские

Белые поля…

С детства сердцу близкая

Русская земля.

Ты ли мне не дорог,

Край мой голубой?

На границе часто снится

Дом родной.

В полночи холодные

Чутко спит тайга.

Я в края свободные

Не пущу врага!

Светят за рекою

Строек огоньки.

Там за вьюгой

Помнят друга

Земляки.

Повидаться нужно бы Мне с подругой вновь —

За хорошей дружбою

Прячется любовь.

Я вернусь к невесте

В снежные края,

Верю, знаю,

Что родная

Ждет меня.

Снежные сибирские

Белые поля…

С детства сердцу близкая

Русская земля.

Родина-Отчизна,

Я навеки твой!

На границе часто снится

Дом родной.

Қарлы Сібір

Ақ өрістер...

Бала кезімнен жүрегіме жақын

орыс жері.

Сен маған қымбат емессің бе

Менің жиегім көк пе?

Шекарада жиі армандайды

Туған үй.

Суық түн ортасы

Тайга қатты ұйықтап жатыр.

Менің қолым бос

Мен жауды кіргізбеймін!

Өзеннің арғы жағындағы жарқыраңыз

Құрылыс шамдары.

Боранның артында

Досыңды еске ал

Жерлестер.

Мен досымды қайтадан көруім керек -

Жақсы достық үшін

Махаббат жасырады.

Мен қалыңдыққа қайтамын

Қарлы жерлерге

Мен сенемін, білемін

Не деген қымбат

Мені күтуде.

Қарлы Сібір

Ақ өрістер...

Бала кезімнен жүрегіме жақын

орыс жері.

Отан-Отан,

Мен мәңгі сенікімін!

Шекарада жиі армандайды

Туған үй.