Лирический вальс - Владимир Бунчиков

В парке старинном деревья шумят листвой.

Белое платье мелькнуло во тьме ночной.

Я бегу, я лечу в нетерпеньи навстречу —

Моя белокрылая, милая-милая,

Вновь ты со мной!

Бурные волны вальса, как весенний прибой, раздались вдалеке.

Руку твою, как счастье, осторожно зажал я в руке.

Слышала ты, как ветер за меня прошептал: Я люблю!

Навсегда…

Голос мне твой ответил тише ветра весеннего: Да!

Много дней пронеслось.

Много лет с той поры пролетело.

Я давно уж не тот, ты не девочка в платьице белом.

У меня на висках седина и твоя голова поседела.

Унеслись навсегда первых встреч золотые года.

Эти года!

В парке старинном под ветром звенят кусты,

В темных аллеях луна серебрит цветы.

Всюду пары, лишь я одинок в этот вечер.

Грущу в ожидании часа свидания.

Где ты?

Где ты?

Ескі саябақта ағаштар жапырақтармен сыбдырлайды.

Ақ көйлек түн қараңғысында жарқ етті.

Мен жүгіремін, мен шыдамсыз ұшамын -

Ақ қанаттым, жаным,

Тағы да сен менімен біргесің!

Көктемгі серфинг сияқты вальстің дауылды толқындары алыстан жаңғырды.

Сенің қолың, бақыт сияқты, мен абайлап қолыма қыстым.

Сіз желдің маған сыбырлағанын естідіңіз: мен сені сүйемін!

Мәңгілікке…

Сенің дауысың маған көктемгі желден де тыныш жауап берді: Иә!

Көп күндер өтті.

Содан бері талай жылдар өтті.

Көптен бері бұрынғыдай емеспін, ақ көйлек киген қыз емессің.

Менің самайларымдағы шашым ағарған, ал сенің басың сұр.

Алғашқы кездесулердің алтын жылдары мәңгілікке өтті.

Осы жылдар!

Ескі саябақта бұталар жел соғады,

Қараңғы аллеяларда ай гүлдерді күмістейді.

Барлық жерде жұптар бар, тек мен бұл кеште жалғызбын.

Мен кездесу сағатын күтіп отырмын.

Қайдасың?

Қайдасың?