Son Los Artistas Equilibristas - Victor Heredia

Son como niños, buscando abrigo,

pájaros tristes, soñando amigos.

Entre el delirio y la cordura,

juegan sus sueños de locura.

Sin los artistas, equilibristas,

en el andamio de sus engaños.

Vienen y van sin descansar,

magos del aire, bufones, frailes

de un Dios de cristales de color.

De la risa al dolor y del llanto al amor,

del drama a la comedia, hay de todo en la feria

cuando levanta un hombre su telón.

Viven al día, sufren y esperan,

son importantes, son emigrantes.

Fundan tablados, son adorados,

son bien amados, son insultados.

Son buena gente entre la gente.

Pasan a solas sus malas horas.

Aplausos y fracasos, ahí están los artistas,

poniéndole a la vida el corazón.

Олар балалар сияқты, пана іздейді,

мұңды құстар, армандаған достар.

Делирий мен сананың арасында,

олар өздерінің ақылсыз армандарын ойнайды.

Суретшілерсіз, арқан серуендерсіз,

олардың алдауларының тіректері туралы.

Олар демалыссыз келеді және кетеді,

әуе сиқыршылары, әзілкештер, фриарлар

түрлі-түсті кристалдардың құдайы.

Күлкіден азапқа, көз жастан махаббатқа,

Драмадан комедияға дейін жәрмеңкеде бәрі бар

адам пердесін көтергенде.

Олар күн үшін өмір сүреді, азап шегеді және күтеді,

олар маңызды, олар эмигранттар.

Олар табладо тапты, оларды жақсы көреді,

олар жақсы көреді, оларды қорлайды.

Олар халық арасында жақсы адамдар.

Олар жаман уақыттарын жалғыз өткізеді.

Қол шапалақтау мен сәтсіздіктер, суретшілер бар,

жүрегіңді өмірге қою.