El Gaucho - Victor Heredia, Pedro Aznar

Hijo de algún confín de la llanura

Abierta, elemental, casi secreta

Tiraba el firme lazo que sujeta

Al firme toro de cerviz oscura

Se batió con el indio y con el godo

Murió en reyertas de baraja y taba;

Dio su vida a la patria, que ignoraba

Y así perdiendo, fue perdiendo todo

Hoy es polvo de tiempo y de planeta;

Nombres no quedan, pero el nombre dura

Fue tantos otros y hoy es una quieta

Pieza que mueve la literatura

Fue el matrero, el sargento y la partida

Fue el que cruzó la heroica cordillera

Fue soldado de Urquiza o de Rivera

Lo mismo da.

Fue el que mató a Laprida

Dios le quedaba lejos.

Profesaron

La antigua fe del hierro y del coraje

Que no consiente súplicas ni gaje

Por esa fe murieron y mataron

En los azares de la montonera

Murió por el color de una divisa;

Fue el que no pidió nada, ni siquiera

La gloria, que es estrépito y ceniza

Fue el hombre gris que, oscuro en la pausada

Penumbra del galpón, sueña y matea

Mientras en el oriente ya clarea

La luz de la desierta madrugada

Nunca dijo: soy gaucho.

Fue su suerte

No imaginar la suerte de los otros

No menos ignorante que nosotros

No menos solitario, entró en la muerte

Жазықтың бір шетінің баласы

Ашық, қарапайым, дерлік құпия

Ұстап тұрған қатты галстукты тартыңыз

Қайсар қара мойын өгізге

Ол үнділермен және готтармен соғысты

Ол карта мен табандық төбелесте қайтыс болды;

Елге елемеген жанын берді

Осылайша жоғалту, бәрін жоғалту болды

Бүгін – уақыт пен планетаның шаңы;

Есім қалмайды, бірақ есім жалғасады

Бұл көптеген басқалар болды және бүгін ол әлі де

Әдебиетті қозғайтын шығарма

Ол матреро, сержант және партия болды

Батыр тау сілемінен өткен де сол еді

Ол Уркиза немесе Ривераның солдаты болды

Ештене етпейді.

Ол Лаприданы өлтірген

Құдай одан алыс еді.

олар мойындады

Ежелгі темір және батыл сенім

Бұл өтініш жасауға немесе төлеуге келіспейді

Сол сенім үшін олар өлді және өлтірілді

Монтонера мүмкіндігінде

Ол валютаның түсі үшін өлді;

Ештеңені де сұрамайтын да сол еді

Даңқ, ол шу мен күл

Бұл жайбарақат қараңғылық сұр адам еді

Сарайдың пенумбрасы, арманы мен жары

Шығыста бұл қазірдің өзінде анық

Шөлді таңның нұры

Ол ешқашан: Мен гаучомын.

бұл оның жолы болды

Басқалардың тағдырын елестетпеңіз

Надан бізден кем емес

Жалғыздығы кем емес, ол өлімге кірді