Para Un Amigo De Sesenta Años - Victor Heredia

Y claro que la vejez, no es

sólo invierno y arruga;

amarillear y pasar.

Es una fruta madura,

Que alguna vez le dio

De beber al mar.

Y en la soledad de un amanecer,

se mojó los pies, la boca y la piel,

en las aguas tiernas de una mujer.

Amigo mío,

no llores más.

Y piensa que aún,

queda un tiempo azul

para vivir en paz.

Y claro que la vejez, no es,

un envase vacío

dejándose arrastrar.

Al contrario, es un buen vino,

que estacionando fue

su mejor sabor.

Y en la soledad de su oscuridad,

vuelve a la niñez;

y tiene otra vez las piernas firmes para correr.

Және, әрине, кәрілік емес

тек қыс және әжім;

сары және өтеді.

Бұл піскен жеміс

сіз берген

Ішімдіктен теңізге дейін.

Күннің шығысындағы жалғыздықта,

дымқыл аяқ, ауыз және тері,

әйелдің нәзік суында.

Менің досым,

артық жылама.

Және солай ойлаңыз

көк уақыт бар

бейбіт өмір сүру.

Және, әрине, кәрілік емес,

бос контейнер

сүйреп апару.

Керісінше, бұл жақсы шарап,

бұл тұрақ болды

оның ең жақсы дәмі.

Қараңғылық жалғыздығында,

балалық шаққа оралады;

және қайтадан жүгіретін күшті аяқтары бар.