Dos Guerreros - Victor Heredia

Pienso que hemos sido justos,

y que hemos vivido nuestro tiempo juntos,

y estamos al día.

Que del agua hicimos vino,

y los dos bebimos de la lluvia el polen

dulce de la vida.

Entonces…

nuestras heridas

¿quién las olvida?

Hasta siempre dulce amor mío,

digo hasta siempre,

sigo el camino.

Bien sabemos que es inútil

destrozar lo bueno;

no tiene regreso nuestra despedida.

Fuimos siempre dos guerreros

combatiendo un cielo

que se desplomaba, que se deshacía.

Entonces…

nuestras heridas,

¿quién las olvida?

Hasta siempre dulce amor mío,

digo hasta siempre,

sigo el camino.

Менің ойымша, біз әділ болдық

және біз бірге өмір сүргенімізді,

және біз жаңарамыз.

Судан біз шарап жасадық,

ал екеуміз жаңбырдың тозаңын іштік

өмірдің тәттісі

Сонымен…

біздің жараларымыз

оларды кім ұмытады?

Әрқашан кездескенше менің тәтті махаббатым,

Мәңгі деймін

Мен жолды ұстанамын.

Оның пайдасыз екенін білеміз

жақсыны жою;

Біздің қоштасуымыздың қайтарымы жоқ.

Біз әрқашан екі жауынгер болдық

аспанмен күресу

бұл құлады, бұл құлады.

Сонымен…

біздің жараларымыз,

оларды кім ұмытады?

Әрқашан кездескенше менің тәтті махаббатым,

Мәңгі деймін

Мен жолды ұстанамын.