Рябью - Вера Полозкова

господи мой, прохладный, простой, улыбчивый и сплошной

тяжело голове, полной шума, дребезга, всякой мерзости несмешной

протяни мне сложенные ладони да напои меня тишиной

я несу свою вахту, я отвоёвываю у хаоса крошечный вершок за вершком

говорю всем: смотрите, вы всемогущие (они тихо друг другу: «здорово,

но с душком»)

у меня шесть рейсов в неделю, господи, но к тебе я пришел пешком

рассказать ли, как я устал быть должным и как я меньше того, что наобещал

как я хохотал над мещанами, как стал лабухом у мещан

как я экономлю движения, уступая жилье сомнениям и вещам

ты был где-то поблизости, когда мы пели целой кухней, вся синь и пьянь,

дилана и высоцкого, все лады набекрень, что ни день, то всклянь,

ты гораздо дальше теперь, когда мы говорим о дхарме и бхакти-йоге, про инь и ян потому что во сне одни психопаты грызут других, и ты просыпаешься от грызни

наблюдать, как тут месят, считают месяцы до начала большой резни

что я делаю здесь со своею сверхточной оптикой, отпусти меня, упраздни

я любил-то всего, может, трёх человек на свете, каждая скула как кетмень

и до них теперь не добраться ни поездом, ни паромом, ни сунув руку им за ремень:

безразличный металл, оргстекло, крепления, напыление и кремень

господи мой, господи, неизбывные допамин и серотонин

доживу, доумру ли когда до своих единственных именин

побреду ли когда через всю твою музыку, не закатывая штанин

через всю твою реку света, все твои звёздные лагеря,

где мои неживые братья меня приветствуют, ни полслова не говоря,

где узрю, наконец, воочию — ничего не бывает зря

где ты будешь стоять спиной (головокружение и джетлаг)

по тому, как рябью идет на тебе футболка, так, словно под ветром флаг

я немедленно догадаюсь, что ты ревешь, закусив кулак

құдайым, салқын, қарапайым, күлімсіреп және қатты

басы ауыр, шу, діріл, күлкілі емес түрлі жиіркенішті істер

бүктелген алақандарыңды маған созып, маған ішу үшін тыныштық бер

Мен сағатымды ұстаймын, мен хаостан кішкене дюймді дюймге жеңемін

Мен бәріне айтамын: қараңдар, сен құдіреттісің (олар бір-біріне үнсіз: «керемет,

бірақ тұншығумен»)

Аптасына алты рейсім бар, Мырза, мен сізге жаяу келдім

Мен қаншалықты шаршағанымды және уәде бергеннен қаншалықты аз екенімді айту

мещандарға қалай күлдім, қалай ұсақ буржуазия болдым

Мен күмән мен заттарға баспанадан бас тартып, қозғалысты қалай сақтаймын

Біз бүкіл асүймен, бәрі көк және мас болып ән айтқан кезде сіз жақын жерде болдыңыз,

Дилан мен Высоцкий, барлық жолдар бір жағында, күн сайын, содан кейін айқайлайды:

Сіз қазір дхарма мен бхакти йога, инь мен ян туралы сөйлескенде әлдеқайда алыссыз, өйткені түсінде кейбір психопаттар басқаларды кеміреді, ал сіз жанжалдан оянасыз

олардың бұл жерде қалай илегенін қараңыз, үлкен қырғын басталғанға дейін айларды санаңыз

Мен мұнда өте дәл оптикамен не істеп жатырмын, мені жіберіңіз, жойыңыз

Мен бәрін жақсы көрдім, мүмкін әлемде үш адам, әр бет сүйегі мысық сияқты

Енді оларға пойызбен де, пароммен де, қолыңызды белбеуіне қою арқылы да жету мүмкін емес:

немқұрайлы металл, плексигласс, арматура, жабын және шақпақ тас

Құдайым, Құдайым, құтылу мүмкін емес дофамин және серотонин

Мен өмір сүремін, жалғыз есім күнім дейін өлемін бе?

Мен сіздің барлық музыкаңызды шалбарымды айналдырмай кезіп өтемін бе?

Сіздің бүкіл жарық өзеніңіз арқылы, барлық жұлдызды лагерлеріңіз арқылы,

Жансыз ағаларым үндеместен амандасатын жерде,

онда мен өз көзіммен көремін - ештеңе бекер емес

арқамен қай жерде тұрасыз (бас айналу және реактивті лаг)

Айтпақшы, жейдең жел соққан жалаудай желбіреді

Жұдырығыңды тістеп, бақырып тұрғаныңды бірден аңғарамын