На Зелёной горе - Вадим Курылёв

Лучше я пойду послушаю море,

Чем смотреть на эти серые лица

Лучше я пойду потрогаю камни,

И попробую с луной помириться

Чем гадать о том, что может быть будет,

И о том что вроде было когда-то

Не пойти ли на зелёную гору,

Чтоб остаться там и после заката

Припев:

Ночью на зелёной, на горе,

Я сниму одежду и сожгу в костре

Лягу под деревья, листьями укроюсь,

И усну на зелёной горе

Море шепчет свою странную сказку,

А луна над горизонтом застыла,

И пропал последний луч в чёрном небе,

Между звёздами петляя уныло

Я смотрю на эти белые звезды,

Засыпая под древней сосною,

И кружат уже летучие мыши

Над зелёною мой, над горою

Припев.

Мен теңізді тыңдағанды ​​жөн көремін,

Мына сұр беттерге қараңызшы

Мен барып, тастарға қол тигізгім келеді,

Ал мен аймен татуласуға тырысамын

Не болуы мүмкін екенін болжаудан гөрі,

Және бір рет болып көрінген нәрсе туралы

Жасыл тауға неге бармасқа,

Күн батқаннан кейін сонда қалу

Хор:

Түнде жасыл жерде, тауда,

Мен киімімді шешіп, отқа күйемін

Ағаштардың түбіне жатамын, Жапырақпен жасырамын,

Ал жасыл тауда ұйықтап кетіңіз

Теңіз біртүрлі ертегіні сыбырлайды

Ал ай көкжиектен мұздады,

Қара аспандағы соңғы сәуле сөнді,

Жұлдыздар арасында мұңаяды

Мен мына ақ жұлдыздарға қараймын

Ежелгі қарағайдың астында ұйықтап,

Ал жарқанаттар айналып жүр

Жасыл бағымның үстінде, тауымның үстінде

Хор.