Партизаны любви - Вадим Курылёв, Электропартизаны

Партизаны любви, на бессонном снегу

Погибаем от холода стёкол и стали

В лебедином пере, депеша с небес

Опустилась в огонь, нашей светлой печали

Партизаны любви, кто зовёт нас сюда?

За решёткой не птицы, за привязью звери

Зеркалами страниц, под асфальтом стою

Режут наши печали скользящие двери

Пишут знаки судьбы, партизаны любви

На залатанной ленте, пылью эскалатора

После судорог дня, обгоревшая ночь

Заблудившимся светом скользит, по тоннелю…

В неизбежное завтра.

Мы теряем минуты, на прогнувшемся льду

Мы на нервном луче, заходящего сердца

Прожигаем словами, предрассветные сны

Что-б свободы горячей туманом согреться

Мы не знаем пароли, Не строим засад

Мы замёрзшие крылья мостов над Невою

Под напором дождей, не отходим назад

Регулярным ветрам не сдаёмся без боя

Пишут знаки судьбы, партизаны любви

На залатанной ленте, пылью эскалатора

После судорог дня, обгоревшая ночь

Заблудившимся светом скользит, по тоннелю…

В неизбежное завтра.

По безумию улиц, по фантазиям крыш

Мы идём утопая, в осенних дорогах

Как опавшие листья, отсыревшие дни

Затерялись в ушедшей весны эпилогах

Мы ночною иглою, вонзимся во тьму

Через тонкую кожу, померкшего неба

И откроем глаза, на другом берегу

Без греха и вины, без вина и без хлеба

После судорог дня, обгоревшая ночь

Заблудившимся светом скользит, по тоннелю…

В неизбежное завтра…

Махаббат партизандары, Ұйқысыз қарда

Шыны мен болаттың суығынан өлеміз

Аққудың қауырсында, Аспаннан жөнелту

Отқа түсті, біздің жарқын мұңымыз

Махаббат партизандары, бізді мұнда кім шақырады?

Темір тордың артында құс емес, қарғыбаудың артында аң бар

Беттердің айнасы, Асфальт астында тұрмын

Жылжымалы есіктер қайғымызды кесіп тастады

Олар тағдырдың белгілерін, махаббат партизандарын жазады

Жамаулы лентада, эскалатордың шаңы

Күндізгі құрысулардан кейін, күйген түн

Ол туннель бойымен жоғалған жарық сияқты сырғып барады ...

Еріксіз ертеңге.

Салбырап жатқан мұзға минуттарымызды жоғалтып жатырмыз

Біз батып бара жатқан жүректің жүйке шоғырындамыз

Сөзбен күйеміз, Таң алдындағы армандар

Ыстық тұманның еркіндігін жылыту үшін

Құпия сөздерді білмейміз, буксирлер жасамаймыз

Біз Нева үстіндегі көпірлердің қатып қалған қанаттарымыз

Жаңбырдың қысымында біз кері шегінбейміз

Тұрақты жел шайқассыз берілмейді

Олар тағдырдың белгілерін, махаббат партизандарын жазады

Жамаулы лентада, эскалатордың шаңы

Күндізгі құрысулардан кейін, күйген түн

Ол туннель бойымен жоғалған жарық сияқты сырғып барады ...

Еріксіз ертеңге.

Көшелердің ақылсыздығы арқылы, төбелердің қиялдары арқылы

Біз күзгі жолдарға батып бара жатырмыз

Құлаған жапырақтар сияқты, дымқыл күндер

Өткен көктем эпилогтарында адасқан

Біз түнгі инеміз, қараңғылыққа сүңгеміз

Өңдеген аспанның жұқа тері арқылы

Ал біздің көзімізді ашыңыз, екінші жағынан

Күнәсіз және кінәсіз, шарапсыз және нансыз

Күндізгі құрысулардан кейін, күйген түн

Ол туннель бойымен жоғалған жарық сияқты сырғып барады ...

Ертеңгі күні еріксіз...