Мой поезд - Вадим Курылёв

Я сплю в поездах, целуя стальную нить

За пыльным стеклом я вижу твои глаза

Желанье любить осталось так далеко

И едут туда встречные поезда

Впивая в себя в километры ночных дорог

Пытаясь поверить в то, что я здесь живу

Снова и снова делаю все не так

Путая, что во сне и что наяву

Проснувшись ночью на пол-пути

И поняв, что ждет с утра

Выйти в холодный тамбур

И повернуть стоп-кран

И меж двух городов-огней

Опаленный со всех сторон

Мой поезд ждет

Охраняя мой сон

В сердце моем пусто до тошноты

И не залить вином эту пустоту

Облик последний уходит в белую ночь

Словно стою на разведенном мосту

Где-то вдали рвется стальная нить

Страшно не верить в то, что любил вчера

И так легко забывать лица друзей

Трудно понять, что уже пора…

Пойыздарда болат жіпті сүйіп ұйықтаймын

Шаң басқан әйнектің артында мен сенің көздеріңді көремін

Сүюге деген ұмтылыс соншалықты алыс

Ал қарсы келе жатқан пойыздар сонда жүреді

Түнгі жолдардың километрінде ішімдік ішу

Мен осында тұратыныма сенуге тырысамын

Қайта-қайта мен бәрін дұрыс емес жасаймын

Түсінде не бар, не шындық екенін шатастыру

Түнде жарты жолда тұру

Таңертең не күтіп тұрғанын түсіну

Суық вестибюльге шығыңыз

Және кранды бұраңыз

Екі қала өрті арасында

Барлық жағынан күйіп кеткен

Пойызым күтіп тұр

ұйқымды сақтаймын

Менің жүрегім айнуға дейін бос

Және бұл бос жерге шарап құймаңыз

Соңғы көрініс ақ түнге түседі

Мен тартылған көпірдің үстінде тұрған сияқтымын

Бір жерде болат жіп үзіледі

Кеше жақсы көрген нәрсеге сенбеу қорқынышты

Ал достардың жүзін ұмыту өте оңай

Уақыты келгенін білу қиын...