Солнечный зайчик - Татьяна Тишинская

Я мечтала о морях и кораллах.

Я поесть мечтала суп черепаший.

Я шагнула на корабль, а кораблик

Оказался из газеты вчерашней.

То одна зима идет, то другая.

И метели за окном завывают.

Только в клетках говорят попугаи,

А в лесу они язык забывают.

У порога стали горы — громадно.

Я к подножию щекой припадаю.

И не выросла еще та ромашка,

На которой я себе погадаю.

А весною я в ненастье не верю,

И капелей не боюсь моросящих.

А весной линяют разные звери.

Не линяет только солнечный зайчик

Мен теңіздер мен маржандарды армандадым.

Мен тасбақа сорпасын жеуді армандадым.

Мен кемеге де, кемеге де шықтым

Кешегі газеттен болып шықты.

Енді бір қыс келеді, екіншісі.

Терезенің сыртында боран соғады.

Тотықұстар тек торда сөйлейді,

Ал орманда олар өз тілдерін ұмытады.

Табалдырықта үлкен таулар болды.

Мен щектің табанына құлаймын.

Ал бұл ромашка әлі өскен жоқ,

Бұл туралы мен өзім айтамын.

Ал көктемде мен ауа райының қолайсыздығына сенбеймін,

Ал мен тамшылардан қорықпаймын.

Ал көктемде әр түрлі жануарлар түлейді.

Тек күн сәулесі түспейді