Mélancolique Anonyme - Soprano, Diam's

— Bonsoir à toutes et à tous.

Bienvenue à notre réunion hebdomadaire des

mélancoliques anonymes.

Réservons un accueil particulièrement chaleureux aux

nouveaux, pour qui ça n’a certainement pas été facile de venir jusqu'à nous.

Nous allons débuter cette réunion par un témoignage.

Qui veut se lancer?

— Moi

— Toi?

Et bien nous t'écoutons…

— Merci

Bonsoir je m’appelle Saïd (Bonsoir Saïd!)

J’ai 27 ans et j’suis mélancolique

J’suis de ces artistes qui écrivent leur vie

Comme on laisse une dernière lettre près d’une boite de Prozac vide

Ça a été très difficile pour moi de venir ici

D’accepter ma dépendance à la mélancolie

Le déclic a été de voir ma mère

Recracher en larme tous ce qu’elle a bu de mes bouteilles à la mer

Je m’en veux de la voir si triste

Alors qu’elle n’a jamais été la lame de mes cicatrices

Ni personne de ma famille d’ailleurs

Mais leur tailleur est noir à chaque fois qu’ils écoutent mes disques

J’ai pris le risque de faire de la musique

D'étaler ma vie au public pour soigner un mal de vivre

Je prends conscience de mon égoïsme

Quand je vois comment ils subissent le succès de mes lyrics

Je remplis mes vers de rimes mélancoliques

Et ma voix frise le coma éthylique sur-rythmique

J’aime la pression qui mousse mes thèmes

Un ivrogne qui s’empègue avec des packs de peines

Car j’ai trouvé mon bonheur en chantant mes malheurs

Réappris à rire à travers mes pleurs

Mais j’réalise que j’fais du mal à ceux que j’aime

Depuis que j’bois des verres de mélancolie pour être moins triste

Réappris à vivre en étant sous terre

Retrouvé mon coeur après l’avoir eu en pierre

Pour ma famille, je suis

Chez les mélancoliques anonymes

Au début j’rappais pas pour en vivre

On rappait tous dans un bloc autour d’un poste pour le délire

J’partais en impro, j’enchaînais les mots

J’allumais le mic et ma bouche était un chalumeau

Je taffais mes jeux de mots, je ne dormais plus

Toutes mes nuits étaient blanches pour que mes feuilles ne le soit plus

Je faisais rire mes potes grâce au Petit Robert

Mais tout a changé depuis qu’on m’a volé le rôle de père

J’ai eu mal au point de vouloir me couper les veines

Fallait m’voir poser j’t’aime à la haine

Fallait entendre ma mère pleurer toute la nuit

À cause des coutumes qui ont poussé mon père à la polygamie

C’est vrai que j’suis sorti de l’ombre

Mais le monde est tellement stone que j’ne pouvais écrire que «La Colombe»

Plus tu grandis moins tu souris

Le temps souffle et détruit ces châteaux de sable qu’on avait construit

Vous savez aujourd’hui une femme m’a mis en cure

Depuis j’ai moins de degrés dans mon écriture

J’suis moins en état de tristesse

Mais j’fais toujours autant péter ce putain d’mélanco-test

Car j’ai trouvé mon bonheur en chantant mes malheurs

Réappris à rire à travers mes pleurs

Mais j’réalise que j’fais du mal à ceux que j’aime

Depuis que j’bois des verres de mélancolie pour être moins triste

Réappris à vivre en étant sous terre

Retrouvé mon coeur après l’avoir eu en pierre

Pour ma famille, je suis

Chez les mélancoliques anonymes

Chez les mélancoliques anonymes

— Merci beaucoup Saïd.

Merci pour ce témoignage.

Quelqu’un d’autre peut être

veut prendre la parole?

— Moi j’veux bien…

— Nous t'écoutons

Bonsoir j’m’appelle Mélanie (Bonsoir Mélanie!)

J’ai 26 ans et j’suis mélancolique aussi

J’suis de ces jeunes filles qui haïssent leur vie

Artiste malgré moi parce que les psys ont failli à leurs titre

Depuis toujours le mal de l’encre me démange

L’amour me manque mais me dérange alors je chante mes cicatrices

Jeune fille vive, guidée par de l’Exomil

Peu exotique comme avenir, donc dévouée à l'égotrip

Petite môme, je me réveille comme je rêve

Que je pourrais soigner mes peines, ici au Dôme de Marseille

Ouais je rêve de paix, loin de la parano

Ouais je rêve de «13», ouais je rêve Soprano!

— Est-ce que cette thérapie de groupe vous a aidé à soigner votre mélancolisme?

— Franchement ça m’a fait du bien le fait de voir que j'étais pas tout seul,

et le fait d’en parler en plus, c’est vrai que ça m’a fait beaucoup,

beaucoup d’bien

— Vous avez compris pourquoi vous étiez tombé dans la mélancolie?

— Vous savez, le monde il est tellement fou, les gens ils n’ont plus de valeurs,

y’a plus de gens… J’vois beaucoup de gens autour de moi qui touchent le fond,

et beaucoup de gens autour de moi qui n’ont plus rien à perdre,

moi ça me fais peur tout ça…

— Ça vous fait peur?

— Ça me fait vraiment peur, car y’a pas plus dangereux qu’une personne qui n’a

plus rien à perdre…

«Баршаңызға қайырлы кеш.

Біздің апта сайынғы кездесуімізге қош келдіңіз

анонимді меланхолиялар.

Ерекше жылы қарсы алыңыз

Жаңадан келгендер, олар үшін бізге келу оңай болған жоқ.

Біз бұл кездесуді куәлікпен бастағалы отырмыз.

Кім бастағысы келеді?

- Мен

- Сіз?

Тыңдап жатырмыз...

- Рақмет сізге

Сәлем менің атым Саид (Сәлем Саид!)

Менің жасым 27 де, мен меланхолиямын

Мен өз өмірін жазатын өнерпаздардың бірімін

Бос Prozac терезесінің жанына соңғы әріпті қалдыру сияқты

Мен үшін мұнда келу өте қиын болды

Менің меланхолияға тәуелділігімді қабылдау үшін

Бастысы анамды көру болды

Ол менің бөтелкелерімнен теңізге дейін ішкенін көзіне жас алды

Оның мұңайғанын көргеніме өкінемін

Ол ешқашан менің тыртықтарымның жүзі болмаған кезде

Бұл мәселеде менің отбасымдағы ешкім де жоқ

Бірақ олардың костюмдері менің жазбаларымды тыңдаған сайын қара болып тұрады

Музыка жасауға тәуекел еттім

Өмір азабын емдеу үшін өмірімді халыққа тарату

Мен өзімшілдігімді түсінемін

Мен олардың әндерімнің сәттілігін қалай сезінетінін көргенде

Өлеңдерімді мұңды рифмалармен толтырамын

Менің дауысым шамадан тыс ырғақты алкогольдік комамен шектеседі

Маған тақырыптарымды көбіктейтін қысым ұнайды

Айыппұл қорапшасына мінген маскүнем

Өйткені мен өз бақытымды қайғы-қасіретімді жырлаудан таптым

Көз жасым арқылы қайтадан күлуді үйрендім

Бірақ мен жақсы көретін адамдарымды ренжітіп жатқанымды түсінемін

Мен қайғылы болу үшін бір стакан меланхолия ішетіндіктен

Жер астында өмір сүруге қайта үйренді

Жүрегімді тасқа айналдырған соң таптым

Мен отбасым үшін

Анонимді меланхоликтер арасында

Басында мен рэппен күн көру үшін айналыспадым

Біз бәріміз делирий үшін посттың айналасында рэп айттық

Мен жетілдірейін деп едім, сөздерді шынжырлап қойдым

Мен микрофонды қосып едім, аузым шырақ болды

Мен сөзжұмбақпен айналыстым, енді ұйықтай алмадым

Менің барлық түндерім ұйқысыз болды, сондықтан менің жапырақтарым ұйқысыз болды

Мен Пети Роберттің арқасында достарымды күлдірдім

Бірақ мені әкелік рөлден айырғаннан кейін бәрі өзгерді

Мен білегімді кесіп алғым келгенше ауырдым

Мен сені жек көремін деп сұрағанымды көру керек еді

Анамның түні бойы жылағанын есту керек еді

Әкемді көп әйел алуға итермелеген әдет-ғұрыптың кесірінен

Көлеңкеден шыққаным рас

Бірақ дүниенің тас болғаны сонша, мен тек «Ла Коломбты» жаза аламын

Неғұрлым өссең, соғұрлым аз күлесің

Уақыт біз салған құмды қамалдарды соғып, бұзады

Білесіз бе, бүгін бір әйел мені емдеді

Өйткені менің жазуымда дәрежесі аз

Мен қайғылы күйде емеспін

Бірақ мен әлі күнге дейін бұл меланко-тестке көп соққы беремін

Өйткені мен өз бақытымды қайғы-қасіретімді жырлаудан таптым

Көз жасым арқылы қайтадан күлуді үйрендім

Бірақ мен жақсы көретін адамдарымды ренжітіп жатқанымды түсінемін

Мен қайғылы болу үшін бір стакан меланхолия ішетіндіктен

Жер астында өмір сүруге қайта үйренді

Жүрегімді тасқа айналдырған соң таптым

Мен отбасым үшін

Анонимді меланхоликтер арасында

Анонимді меланхоликтер арасында

«Саған көп рахмет.

Бұл куәлік үшін рахмет.

басқа біреу болуы мүмкін

сөйлегің келе ме?

«Мен тілеймін...

-Сізді тыңдаймыз

Сәлем, менің атым Мелани (Сәлем Мелани!)

Менің жасым 26-да мен де меланхоликпін

Мен өз өмірін жек көретін жас қыздардың бірімін

Өзіме қарамастан суретші, өйткені кішірейген адамдар өз атағын ала алмады

Мен әрқашан сия қышынған кезде ауырдым

Мен махаббатты сағындым, бірақ мені мазалайды, сондықтан мен тыртықтарымды жырлаймын

Эксомиль басқаратын жанды жас қыз

Болашақ ретінде кішкентай экзотикалық, сондықтан эго сапарына арналған

Кішкентай бала, мен түс көргендей оянамын

Мен мұңымды емдей аламын деп, Марсель күмбезінде

Иә, мен паранойядан алыс тыныштықты армандаймын

Иә, мен "13-ті" армандаймын, иә мен Сопраноны армандаймын!

«Бұл топтық терапия сіздің меланхолияңызды емдеуге көмектесті ме?»

«Шынымды айтсам, жалғыз емес екенімді көру маған жақсы әсер етті,

және бұл туралы көбірек айту фактісі, бұл маған көп нәрсе жасағаны рас,

көп жақсылық

«Неге меланхолияға түскеніңді түсінесің бе?

«Білесіз бе, әлем өте ақылсыз, адамдарда құндылықтар жоқ,

адамдар көбейіп кетті... Мен айналамда тас түбіне соғып жатқан көп адамдарды көремін,

және менің айналамда жоғалтатын ештеңесі жоқ көптеген адамдар,

Мен мұның бәрінен қорқамын...

«Бұл сізді қорқытады ма?»

«Бұл мені қатты қорқытады, өйткені қорқынышты емес адамнан қауіпті ештеңе жоқ

Аянатын еш нәрсе жоқ…