The Disenchanted Forest - Skyclad

«My kin and I had laboured hard to reap the yearly harvest.

Lain weary on our gathered sheaves we cracked a vat of ale.

Poured a toast;

Began to boast of who could sup the hardest.

Slumped in drunken slumber at the height of wild wassail…

I woke to find my brothers gone that Autumn eve so balmy.

Yet gazed in wide-eyed terror to the barley fields nearby.

Struck dumb I swore;

Stood before a mighty woad-daubed army.

Believed my wits deceived me 'til I heard their battle-cry.»

The Lord of The Trees:

«Smash the axe and sow the seed;

Don’t cause the Oaken Heart to bleed!»

The Farm Hand’s Ghost:

«When he that led this heathen horde cast-off his ivy mantle;

Cohorts raised honed halberds flying pennants of leaf-green.

From below approached the foe;

A fierce scythe-bearing hantle.

Captains sat triumphant upon coughing, steel machines.»

The Forces of Progress:

«Break the bough and strip all off it.

Fell this forest, make a profit!»

The Farm Hand’s Ghost:

«Opposing forces clashed beneath a red sky cracked by thunder.

Entrenched beneath the hedge-row I’d observed it quite unseen.

One side stood to save the wood: T’other planned it’s plunder,

I chose to fight for Nature’s right;

Grabbed a fallen skean.

All who would one flower destroy, must first cut down this Didycoy!

We fought until the last that day to gain a hard-won victory,

Sucked in by the thirsty earth — I watched my life-blood ebb.

Though I died at least I’d tried to play some part in history;

A momentary trembling on the threads of Wyrd’s web.»

The Lord of The Trees:

«Are there more so brave and honest;

Who would die to save my forest?»

«Туыстарым екеуміз жыл сайынғы егінді жинау үшін көп еңбектендік.

Жиналған бауымыздан шаршап, бір құмыраны жарып жібердік.

Тост құйылды;

Кім ең қиын тамақты жей алады деп мақтана бастады.

Жабайы желкеннің биіктігінде мас ұйқыға кетті...

Бауырларымды табу үшін ояндым, сол күзде, соншалықты бальян.

Әйтсе де қасындағы арпа алқаптарына үреймен қарады.

Мылқау мен ант бердім;

Күшті, дүбірлі әскердің алдында тұрды.

Олардың айқайын естігенше, ақылым мені алдады деп сендім».

Ағаштардың Иесі:

«Балтаны жарып, тұқым себіңіз;

Емен жүректің қан кетуіне себеп болма!»

Ферма қолының елесі:

«Ол осы халықтардың ордасын басқарған кезде шырмауық жамылғысын тастады;

Топтар жапырақты жасыл желектерді көтерді.

Төменнен жауға жақындады;

Қатты орақ ұстайтын тұтқа.

Капитандар жөтел, болат машиналарда салтанатты түрде отырды.

Прогресс күштері:

«Бұтақты сындырып, барлығын алып тастаңыз.

Мына орманды кесіп, пайда табыңыз!»

Ферма қолының елесі:

«Қарсы күштер күн күркіреп жарылған қызыл аспанның астында соқтығысты.

Хеджирлеу қатарының астынан мен оны мүлдем байқадым.

Бір жағы ағашты сақтау үшін тұрды: екіншісі оны тонауды жоспарлады,

Мен табиғат құқығы үшін күресуді таңдадым;

Құлаған скеанды ұстап алды.

Бір гүлді құртатындардың бәрі алдымен осы Дидикойды кесіп тастауы керек!

Сол күні соңғы жеңіске жеткенше күреспебіз,

Шөлдеген жерді сорып       өмірім қанымның  ағуын  қададым.

Мен кем дегенде өлсем де, мен тарихқа біршама ойнауға тырыстым;

Вирд торындағы бір сәттік діріл.»

Ағаштардың Иесі:

«Одан да батыл және шыншылдар бар ма?

Менің орманымды сақтау үшін кім өледі?»