Глава VIII - Акробат - Сказки Чёрного Города

Бьет яркий свет в лицо,

Оставляя вновь наедине

Меня и всех тех подлецов,

Что желают втайне смерти мне.

Жизни линия моя ускользает из под ног!

Высоко забрался я, чтоб достать никто не смог...

Ради хлеба и зрелищ ради

На судьбоносном на канате

Мне предстоит который раз

Выставлять свою душу напоказ.

Жизни линия моя ускользает из под ног!

Высоко забрался я, чтоб достать никто не смог...

Верши своё дело

И не слушай зевак!

Будь верен себе,

За тобою следующий шаг.

Жизни линия моя ускользает из под ног!

Высоко забрался я, чтоб достать никто не смог...

Ходьба по канату сродни судьбе

Не знаешь, чего ждать тебе или мне.

Упадешь ты, или порвётся канат

Так знай же, что каждый из нас - акробат!

Жүзіне нұр жауып,

Қайтадан жалғыз қалдыру

Мен және сол арамзалардың бәрі

Олар маған жасырын өлім тіледі.

Менің өмір сызығым аяғымның астынан сырғып барады!

Ешкім жете алмайтындай биікке шықтым...

Нан үшін және цирк үшін

Тағдырлы арқанның үстінде

Маған тағы бір рет керек

Жаныңызды ашыңыз.

Менің өмір сызығым аяғымның астынан сырғып барады!

Ешкім жете алмайтындай биікке шықтым...

Өз ісіңді істе

Және қарап тұрғандарды тыңдамаңыз!

Өзіңізге адал болыңыз

Сіздің келесі қадамыңыз.

Менің өмір сызығым аяғымның астынан сырғып барады!

Ешкім жете алмайтындай биікке шықтым...

Тар арқанмен жүру – тағдыр сияқты

Сіз мен мен үшін не күтіп тұрғанын білмейсіз.

Құлайсың ба, әлде арқан үзіледі

Сондықтан әрқайсымыз акробатпыз деп біліңіз!