Intemperie - Sílvia Pérez Cruz

Allí donde miran los ojos del agua

Un duelo de fuego señala mi mancha

Campanas de duelo a golpes de fragua

No tiene consuelo mi herida tan ancha

Vienen por los cerros ladrando mi nombre

Me llaman los perros de la madrugada

De un golpe certero me hicieron un hombre

Con temple de acero y lengua de espada

La luna estaba en la cumbre

Cuando se puso de parto

Y tuvo un niño de lumbre

Sobre cunita de esparto

Mancharon mi almohada, tumbaron mi nido

Mi alma arrasada, mi rumbo perdido

Que el cielo se asombre nadie lo esperaba

La mano del hombre con el hombre acaba

Que la gloria reine sobre este chiquillo

Quien me trae un peine para este flequillo

Y para su boca dame miel de caña

Que no pruebe el vino del odio y la saña

Судың көзі көрінетін жерде

От дуэлі менің дақымды таңбалайды

Соғу соққыларына арналған дуэль қоңыраулары

Менің соншалықты кең жарамды жұбату жоқ

Олар төбелерден өтіп, менің атымды үреді

Таң ата иттер мені шақырады

Белгілі бір соққымен олар мені адам етті

Болат мінезді, қылыш тілімен

үстінде ай болды

Ол босанған кезде

Оның отты баласы болды

Эспарто бесігінде

Жастығыма дақ түсірді, ұямды қағып кетті

Менің жаным бұзылды, бағытым жоғалды

Жұмақ таң болсын, оны ешкім күтпеген

Адамның қолы адаммен ғана

Осы кішкентай баланың даңқы үстем болсын

Кім маған тарақ әкеліп береді бұл шашқа

Ал оның аузы үшін маған бал қамысын беріңіз

Жек көрушілік пен жауыздық шарапынан дәм татпа