Les rêveries du promeneur solitaire - Robert Charlebois

Je n’ai pas suivi les chemins qui mènent à Rome

J’ai plus appris des arbres que des hommes

Si je n’avais pas pris mes jambes à mon cou

On m’aurait bientôt mis la corde au cou

Prenez-moi pour un fou, je m’en fous

Rien ne peut déranger les rêveries du promeneur solitaire

Me voici donc seul sur la terre

Comme sur une planète étrangère

Je n’ai plus d’amis, plus de frères

Pour me tendre la main

J’ai pensé partir sur les mers

À quoi bon puisque ma misère

Je la porte dans mes artères

Je suis seul comme un chien

Dans ces forêts où je me terre

Sur ces chemins lointains où j’erre

Je converse avec les fougères

Qui me sont plus fidèles

Que toutes ces femmes éphémères

Qui m’ont promis leur vie entière

Et m’ont quitté sans trop s’en faire

Quand j’avais besoin d’elles

Après tout tant pis si personne ne m’aime

Au moins je suis en paix avec moi-même

Et j’ai accepté d’en payer le prix

Je me suis enfuis si loin de Paris

Que vos moqueries et vos railleries

Ne viennent plus déranger

Les rêveries du promeneur solitaire

Me voici donc seul sur la terre

Comme sur une planète étrangère

Je n’ai plus d’amis, plus de frères

Pour me tendre la main

J’ai rêvé d’un système planétaire

D’une société égalitaire

Pour tous les humains de la terre

Mais j’ai rêvé pour rien

Pourtant quand je regarde en arrière

Vers les sommets de ma carrière

Vous tous qui me jetez la pierre

Vous me portiez aux nues

La gloire est chose passagère

Le monde est toujours à refaire

Et moi j’ai mordu la poussière

Je suis un homme tout nu

Quant sonnera mon heure dernière

Quand vous me mettrez six pieds sous terre

Quand je n’aurais plus qu'à me taire

Moi qui parlait trop haut

Remettez a Monsieur Voltaire

Ce dernier mot d’un pamphlétaire

Au revoir ailleurs que sur terre

Signé Jean-Jacques Rousseau

Мен Римге апаратын жолдармен жүрмедім

Мен адамдардан гөрі ағаштардан көбірек үйрендім

Егер мен өкшесіне дейін алмағанымда

Көп ұзамай олар менің мойныма ілмек салып алар еді

Мені ақымақ деп ал, маған бәрібір

Жалғыз серуендеушінің қиялын ештеңе бұза алмайды

Міне, мен жер бетінде жалғызбын

Бөтен планетадағы сияқты

Менің достарым да, ағаларым да жоқ

Маған жету үшін

Мен теңіздерге баруды ойладым

Менің қасіретімнен кейін не жақсы

Мен оны тамырымда алып жүремін

Мен ит сияқты жалғызбын

Мен жасырынатын осы ормандарда

Мен кезіп жүрген осы алыс жолдарда

Мен папоротниктермен сөйлесемін

Кім маған көбірек адал

Бұл барлық уақытша әйелдер

Кім маған өмір бойы уәде берді

Және көп уайымдамай мені тастап кетті

Маған олар керек кезде

Мені ешкім жақсы көрмесе, өкінішті

Кем дегенде, мен өзіммен тынышпын

Ал мен құнын төлеуге келістім

Мен Парижден қашып кеттім

Сіздің мазақыңыз бен мазақыңыз болсын

Енді мазаламаңыз

Жалғыз жүрген адамның армандары

Міне, мен жер бетінде жалғызбын

Бөтен планетадағы сияқты

Менің достарым да, ағаларым да жоқ

Маған жету үшін

Мен планеталар жүйесін армандадым

Эгалитарлық қоғам

Жер бетіндегі барлық адамдар үшін

Бірақ мен бекер армандадым

Сонда да артыма қарасам

Менің мансабымның биігіне

Маған тас лақтырушылар бәріңіз

Сен мені көтердің

Даңқ – өткінші нәрсе

Дүние әрқашан қайта жасалуы керек

Ал мен шаңды тістеп алдым

Мен жалаңаш адаммын

Менің соңғы сағатым қашан болады

Сіз мені алты фут астына қойғаныңызда

Бар болғаны үндемеу керек болғанда

Тым қатты сөйлеген мен

Вольтер мырза дегенге қайта келу

Бұл памфлеттердің соңғы сөзі

Жерден басқа жерде қош бол

Жан-Жак Руссо қол қойды