Ты пленила меня красотой - Пётр Налич

Ты пленила меня красотой:

Как же можно быть такой жестокой?

Как же можно быть жестокой такой?

Ты пленила меня незачем…

Из последних сил надрывался-шел,

Ах, зачем, ах, зачем?

Ты не любишь меня совсем.

Все, что пела мне — все обман и тлен, да…

Замерзает в пруду вода,

И с печальной ивы облетают листья.

Все, кто могут, улетели на юг,

Я остался здесь покопаться в мыслях.

Из последних сил думал-размышлял,

Ах, зачем, ах, зачем?

Ведь давно я тут один совсем,

И вокруг меня — только тишь и тлен, тишь и тлен.

Сен мені сұлулығымен баурап алдың:

Қалайша қатыгез бола аласың?

Қалайша қатыгез бола аласың?

Сіз мені себепсіз баурап алдыңыз ...

Соңғы күшімен ол тырысып, жүрді,

О, неге, неге?

Сен мені мүлде жақсы көрмейсің.

Оның маған айтқанының бәрі алдау мен ыдыраған, иә ...

Тоғандағы су қатады,

Ал мұңды талдан жапырақтар ұшады.

Қолынан келгеннің бәрі оңтүстікке ұшты,

Мен өз ойымды тереңдету үшін осында қалдым.

Соңғы күштерден мен ойладым және ойладым,

О, неге, неге?

Өйткені, мен көптен бері жалғыз болдым,

Ал менің айналам тек тыныштық пен ыдырау, тыныштық пен ыдырау.