Пограничная тишина - Пекин Роу-Роу

Эта река — я забыл ее имя

Эта гора, нависла, как вымя

Над нами, заплывшими, так далеко

Так далеко, что не видно ни зги…

А с берега слышно, как нас призывают

Цикады ночные

И звезды мерцают

И чудится с берега той стороны

Нас ждут, замирая, алоэ цветы…

И в этом трагедия нашей любви

И в этом знамение нашей любви

Что мы так и будем всю жизнь на плаву

Не зная, к каким бы огням загребсти…

Бұл өзен - мен оның атын ұмытып қалдым

Мына тау желіндей ілінді

Үстімізде, жүзіңіз, соншалықты алыс

Ештеңені көре алмайтындай алыс...

Ал жағадан бізді қалай шақыратынын естисіз

түнгі цикадалар

Ал жұлдыздар жымыңдайды

Ал бұл жағаның арғы жағынан көрінеді

Біз күтеміз, өліп жатырмыз, алоэ гүлдері ...

Бұл біздің махаббатымыздың трагедиясы

Ал бұл біздің махаббатымыздың белгісі

Біз өмір бойы суда боламыз

Қай отты жағарыңды білмей...