На улицах города... - Пекин Роу-Роу

На улицах города, возможно, южней Аргентины,

Грядет, словно кара с небес, ночной карнавал

Уткнувшись лицом в ослепительный блеск пелерины

Тебя я пытался, но так и не удержал.

Так иди ж в этот дым, в этот раж, в эту пьяную похоть

Шатаясь, катись в этот зыбкий, расцвеченный ад Ты знаешь сама — лишь осядет салютная копоть

Тебя так потянет сюда, так потянет назад.

Свирепые маски, протяжные вопли торговок

Чужие глаза и чужая бессвязная речь

И я не могу, и, пожалуй, уже слишком поздно

Тебя же саму от тебя же самой уберечь.

И музыка, ритмы которой мучительно ранят

И хохот, который звучит, как удары хлыстом

И ты, словно рыба, тугая, блестящая, рыщешь

Хватаешь весь этот бедлам напомаженным ртом.

Қаланың көшелерінде, мүмкін Аргентинаның оңтүстігінде,

Келеді, көктен жаза, түнгі карнавал

Бетіңізді мүйістің жарқыраған жарқырауына көміп

Мен сені ұстауға тырыстым, бірақ ұстай алмадым.

Ендеше мына түтінге, мына ашуға, мына маскүнемдікке бар

Таңғалып, мына тұрақсыз, түрлі-түсті тозаққа барыңыз. Өзіңізді білесіз - тек сәлемдесу күйелері қонады.

Ол сені осында тартады, сені артқа тартады.

Қаһарлы маскалар, көпестердің ұзақ жылаулары

Бөтен көз және бөтен түсініксіз сөйлеу

Ал мен алмаймын, тым кеш шығар

Өзіңізді өзіңізден сақтаңыз.

Ал ырғағы ауыр тиетін музыка

Ал күлкі қамшыға ұқсайды

Ал сен, балық сияқты, тығыз, жылтыр, аңдыйсың

Сіз бұл төсек-орынның бәрін аузыңызбен ұстайсыз.