Выдыхай - Noize MC

Затянись мною в последний раз, ткни меня мордой в стекло,

Дави меня, туши мою страсть, буду дымить назло.

Боль на фильтре грязным бурым пятном, все, что мне от тебя останется.

Урна мой будущий дом и вряд ли мне там понравится.

Серым пеплом осыпятся вниз те мечты, что не сбудутся никогда.

Меня вряд ли раскурят на бис, шанс если и есть, то один из ста.

Тебе травиться никотином моим, тебе кашлять моими смолами.

Выдыхай скорей мой последний дым и закрывай окно, а-то холодно.

Выдыхай скорей мою душу наружу ей тесно, в твоих легких так мало места.

Выдыхай скорей мою душу наружу ей тесно, в твоих легких так мало места.

Но если честно во всем виноват я сам.

Наша лестница в небо оказалась расшатанной стремянкой,

Годной лишь на то, чтобы достать с антресолей банку.

Но я готов был и по ней карабкаться к облакам,

Назло запретам и закрытым изнутри замкам.

Порой казалось — цель близка, скоро доползу

И я с собой тебя звал, но ты оставалась внизу,

Поднимала глаза, просила вернуться назад,

А я не слезал, все твердил тебе про небеса.

Думал, что сам могу решать за двоих людей,

Думал, что нам станет лучше от моих идей.

И цепляясь за надежду как за одежду репей,

Становился дальше от тебя еще на ступень.

Но лестница в небо оказалась расшатанной стремянкой,

Годной лишь на то, чтоб достать с антресолей банку.

Возьму подмышку, отнесу в кладовку- пусть пылится,

Прости за все и, ради Бога, перестань мне сниться.

Выдыхай скорей мою душу наружу ей тесно, в твоих легких так мало места.

Выдыхай скорей мою душу наружу ей тесно, в твоих легких так мало места.

Но если честно во всем виноват я сам.

Мені соңғы рет сүйреңіз, бетімді стақанға салыңыз,

Мені жаншып, сөндірші құмарлықты, Қарамастан темекі тартамын.

Сүзгідегі ауырсыну - лас қоңыр дақ, мен үшін сеннен қалған нәрсе.

Урна менің болашақ үйім және ол жерде маған ұнауы екіталай.

Ешқашан орындалмайтын армандарға сұр күл түседі.

Бір рет темекі шегуім екіталай, мүмкіндік болса, жүзден бір.

Сен менің никотинімнен уланып, шайырымды жөтелесің.

Соңғы түтінімді шығарып, терезені жабыңыз, суық.

Менің жанымды дем алшы, ол тар, өкпеңде орын аз.

Менің жанымды дем алшы, ол тар, өкпеңде орын аз.

Бірақ, шынымды айтсам, барлығына мен кінәлімін.

Біздің аспанға апаратын баспалдақ бос баспалдақ болып шықты,

Мезаниннен құмыраны алуға ғана жарамды.

Бірақ мен оның бойындағы бұлттарға шығуға дайын болдым,

Тыйымдар мен құлыптарға қарамастан іштен жабылды.

Кейде солай көрінетін - мақсат жақын, жақында мен жорғалаймын

Мен сені өзіммен бірге шақырдым, бірақ сіз төменде қалдыңыз,

Көзін көтеріп, қайтып келуді өтінді,

Бірақ мен құлаған жоқпын, мен саған аспан туралы айта бердім.

Мен екі адам үшін өзім шеше аламын деп ойладым

Менің идеяларыммен жақсырақ болар едік деп ойладым.

Ал лопуха киім сияқты үмітке жабысып,

Сізден тағы бір қадам алыстады.

Бірақ аспанға апаратын баспалдақ бос баспалдақ болып шықты,

Мезаниннен құмыраны алуға ғана жарамды.

Қолтығымды аламын, қоймаға апарамын, шаң жинап алсын,

Бәрі үшін кешірші, Алла разылығы үшін армандауды доғар.

Менің жанымды дем алшы, ол тар, өкпеңде орын аз.

Менің жанымды дем алшы, ол тар, өкпеңде орын аз.

Бірақ, шынымды айтсам, барлығына мен кінәлімін.