Totgeburt - Nocte Obducta

Kind der Muse — Totgeburt

Von den Zinnen karger Mauern

Stürzt das Bündel rohen Fleisches

Weißes leben greift nach Stein

Bette, Neuschnee, sanft den kalten

Körper in die frost’ge Wiege

Flöten ferner Winterwinde

Hauchen freudlos Wiegenlieder

Paten ungeträumter Träume

Trauern stumm am Kindesgrabe

Untot wächst ein Traum von Rache

Schweigen tilgt die Grabgesänge

Jahre ziehen, um zu würgen

Jene, die die Wahrheit kennen

Böser Traum formt zarte Spuren

Immer wen der Neuschnee fällt

Bleiche, kalte Kinderhände

Klopfen dumpf an hohe Tore

Die verschlossen mit Vergessen

Pochen sucht das Schweigen heim

Unter Zinnen karger Mauern

Flehend, sanft und doch verächtlich

Nachtmahrgleiche Kinderstimme

Fordert wispern immerfort…

«Laßt mich ein, laßt mich ein…»

Музаның баласы — өлі туылған

Тақыр қабырғалардың төбелерінен

Шикі ет бумасын төңкеріңіз

Ақ өмір тасқа жетеді

Бетте, жаңа қар, ақырын суық

аяз бесіктегі дене

Алыстағы қысқы желдерді флейталар

Қуанышсыз бесік жырларын дем алыңыз

Армансыз армандардың ата-бабалары

Баланың моласында үнсіз жоқтау

Өлмегендер кек алуды армандайды

Тыныштық қабір жырларын өшіреді

Тұншығу үшін жылдарды тартыңыз

Шындықты білетіндер

Жаман арман нәзік іздерді қалыптастырады

Жаңа қар жауған сайын

Бозарған, суық балалардың қолдары

Биік қақпаларды тым-тырыс қағу

Ұмытумен жабылды

Тыныштықты діріл басып келеді

Тақыр қабырғалардың қақпаларының астында

Өтінішпен, жұмсақ, бірақ менсінбей

Қорқынышты бала дауысы

Үнемі сыбырлайды...

«Кіріңіз, кіргізіңіз...»