Spiele Mir Ein Frühlingslied Am Friedhofstor - Nocte Obducta

Ihr glaubtet wohl, alsm an uns mit viel gutem Wort bedachte

Da hätten wir den Schmach, den Zorn, den Haß, die Wut vergessen…

Ihr glaubtet wohl, als man uns süßen Wein und Früchte brachte

Da hätten wir verblendet wie das Kriechervolk gefressen…

In den Staub!

Und all die Lügen sollen eure letzten Worte sein

In den Staub!

In dieser dunklen Krypta legte einst ich alle Träume nieder

Sie bargen Fleisch und Blut für mehr als nur Geschichten, Lieder

Doch Kunst und Träume sind schon längst der Fraß für blinde Massen

Unter unsren Zeichen leben sie für alles was wir hassen

In dieser dunklen Krypta liegt der Glaube an die Welt begraben

Sie grapschen geifernd, sich an dem, was wir geliebt, zu laben

Sie sabbern dunkle Verse, schänden jeden wahren Traum

Galgendämmerung erwache, knüpfe sie an jeden Baum…

In dieser dunklen Krypta werden wir in stillem Zorn verweilen

Uns nicht weiter schindend, um das Übel anderer zu heilen

Glücklich, daß uns nichts als der eig’ne Wille hierhin bindet

Und die Hoffnung bleibt, daß nur wer ehrlich sucht, uns findet

Rost labt sich am kalten Eisentor des alten Grabsteingartens

Schleier vor verlass’nen Spinnennetzen kleiden Dornenbäume

Tau von Gräberfeldern setzt sich in die klebrig weiche Seide

Dunkle Frucht fällt dumpf auf Moos, sät bei den Wurzeln üble Träume

Nur ein schwaches Nebelleuchten hat der dunst’ge Mond verloren

Felsenkathedralen ragen grob und ohne Glanz empor

Efeu frisst die Totenlichter, würgt Kreuze, deckt die Gräber

Finde mich und spiele mir ein Frühlingslied am Friedhofstor

Бізге көп жақсы сөздер айтқанымда сен жақсы сендің

Сонда біз масқараны, ашуды, жек көруді, ашуды ұмытар едік...

Олар бізге тәтті шарап пен жеміс әкелгенде жақсы сендіңіз

Сонда жорғалап жүрген адамдардай соқыр жейтін едік...

Шаңға!

Және барлық өтірік сіздің соңғы сөздеріңіз болады

Шаңға!

Осы қараңғы шұңқырда мен бір кездері барлық армандарымды қойдым

Олар тек әңгіме, ән емес, ет пен қанды жасырды

Бірақ өнер мен арман көптен бері соқыр бұқараға жем болды

Біздің белгілерімізде олар біз жек көретін барлық нәрсе үшін өмір сүреді

Дүниеге деген сенім осы қараңғы жерде көмілген

Олар біз жақсы көретін нәрсені тойлау үшін сыпырылады, сілекейлері ағып жатыр

Олар әрбір шынайы арманды қорлайтын қараңғы өлеңдерді ағызады

Ағалар таң атып, оларды әр ағашқа байлаңыз ...

Бұл қараңғы крипте біз тыныш ашуда қаламыз

Басқалардың дертін емдеу үшін өзімізді одан әрі итермеу

Бұл жерде бізді өз еркімізден басқа ештеңе байланыстырмайтыны қуантады

Бізді адал іздегендер ғана табады деген үміт бар

Ескі құлпытас бағының салқын темір қақпасында тот тойлайды

Тікенекті ағаштарды тастап кеткен өрмекшілерден жасалған перделер киеді

Қорымдардан шыққан шық жабысқақ жұмсақ жібекке қонады

Қара жеміс мүкке күңгірт түседі, тамырымен жаман армандарды себеді

Бұлыңғыр ай тек әлсіз тұман сәулесін жоғалтты

Жартас соборлары өрескел және жылтырсыз көтеріледі

Шырмауық өлгендерге арналған шамдарды жейді, кресттерді тұншықтырып өлтіреді, қабірлерді жабады

Мені тауып, зираттың қақпасында көктем әнін ойнатыңыз