Honig Der Finsternis/phiala Vini Blasphemiae - Nocte Obducta

Tempel prachtvoll finster

Im Spiegel aufgewühlter Himmel

Lästerlich entweiht sakralen Boden Opferblut

Verdunkelt die Gestirne in geronnener Begierde

Rausch, Ekstase, Sündenfall

Epos einer bittersüßen Nacht

Ein Weltbild stöhnt in Flammen

Scheiterhaufen fiebriger Unversöhnlichkeit

Unter den steinernen Augen erhabener Skulpturen

Die starren aus Äonen in die Finsternis der Nacht

Die thronen auf verzierten Sockeln voll grotesker Grazie

Ornamentalen Wahnsinns widernatürlicher Pracht

Abstruses Schattenspiel, Abbild des Verruchten

Fackeln bannen flackernd uns’re Orgien auf den kalten Stein

Haßgetränkte Liebe glüht in schweren Kohlenschalen

Treibt den Zorn, die Lust, die Laster lieblich in den schweren Wein

Entziehe dich dem Blick der Gestirne

Labe dich in Horror an verbotenem Wein

Lausche den Verheißungen der Schlange

Aus Aschen der Verbannung steigt ein Paradies

Tropft zäh aus ungeahnten Weiten

Süßer als der Kuß der jungen Nacht

Säuselt sanft von längst vergess’nen Zeiten

Schmecke lustvoll schaudernd den Honig der Finsternis

Reißet schmutzige, klaffende Wunden

In die Träume derer, die blind und verkümmert

Daß Eiter sich in ihre Seelen ergieße

Die Herzen vergiftend, zerfressend den Kern

Schweiß auf bebender Haut

Schweiß auf meinen Lippen

Unter den steinernen Augen erhabener Skulpturen

In stiller Zustimmung eisig lächelnd

Unter ledrigen Schwingen der schützenden Nacht

Entfaltet…

Und unter den Qualen vernichtender Wahrheit

Bersten die Pfeiler des Weltengefüges

Wo hohles Gestein krankhafter Verblendung

In nichtswürdiger Dummheit zusammengefügt

Es walte die Kraft unserer Träume

Jenseits und diesseits des prunkvollen Tempelmauerwerks

Als Manifest in die Unvergeßlichkeit gemeißelt

Feierlich…

Lasset diesen Kelch nicht an mir vorübergehen

Wir grüßen schwindende Gestirne

Blaß, erschöpft, doch ohne Schmerzen

Kurz bevor der Morgen graut

Tanz der Flammen schlanker Kerzen

Besiegele den Pakt im Zwielicht

Bade dich im Kerzenschein

Tauche auf aus deinen verklärten Augen

Erhebe gen Himmel den blutroten Wein

Phiala vini blasphemiae

Ғибадатхана керемет қараңғы

Айнадағы аласапыран аспанда

Құдайға тіл тигізу қасиетті жердегі құрбандық қанын қорлайды

Түйілген тілекте жұлдыздарды қараңғылайды

Мастық, экстаз, рақымнан құлау

Ащы тәтті түннің эпопеясы

Дүние көзқарасы жалындап жылайды

Қызбалық кешірімсіздік

Асқақ мүсіндердің тас көзінің астында

Ғасырлар бойы түннің қараңғылығына қарау

Олар гротесктік әсемдікке толы әшекейленген іргетастарда таққа отырғызылған

Сәндік ессіздік, табиғи емес сән-салтанат

Абструздық көлеңке ойыны, зұлымдардың бейнесі

Алаулар біздің оргияларымызды суық тастың үстінде жыпылықтайды

Өшпенділікке малынған махаббат ауыр мангалдарда жарқырайды

Ашуды, нәпсіқұмарлықты, жамандықты ауыр шарапқа итермелейді

Жұлдыздардың көзқарасынан қашыңыз

Тыйым салынған шарапты қорқынышпен тойлаңыз

Жыланның уәделеріне құлақ сал

Қуғынның күлінен жұмақ көтеріледі

Ойланбаған қашықтықтан қатты түседі

Жас түнгі сүйістен де тәтті

Ұмытылған уақыттардың ақырын сыбырлары

Қараңғылықтың бал дәмін тат, ләззатпен дірілдеп

Көз жасы кір, жарылған жаралар

Соқыр және атрофияға ұшырағандардың армандарына

Сол ірің олардың жан дүниесіне құйылуы мүмкін

Жүректерді улап, өзегін тот

дірілдеген теріде тер

ерніме тер

Асқақ мүсіндердің тас көзінің астында

Мұзды жымиып үнсіз келісім

Қорғаныш түннің былғары қанаттары астында

Ашылған...

Және шындықты жаншудың азабы астында

Әлемдік құрылымның тіректері жарылды

Ауыр адасудың қуыс тасы

Құнсыз ақымақтыққа қосылыңыз

Армандарымыздың құдіреті үстем болсын

Артында және тамаша ғибадатхана қалау осы жағында

Манифест ретінде ұмытылмас есте қалды

Салтанатты түрде…

Мына тостағанды ​​жанымнан өткізбе

Біз сөніп бара жатқан жұлдыздарды қарсы аламыз

Бозарған, шаршаған, бірақ ауырсынусыз

Таң атқанша

Жіңішке шамдардың жалынының биі

Пактыны ымыртта бекітіңіз

Шам жарығында шомылыңыз

Өзгерген көздеріңізден көрініңіз

Қан қызыл шарапты көкке көтер

Phiala vini blasphemiae