Die Wälder - Nocte Obducta

Die Wälder rufen in mir wieder wach, was war und was verging

Die Schönheit alter Stätten und Gesichter, die mein Aug' geseh’n

Als ich dort wandle, wohin stets mein Schritt mich trägt seit alter Zeit

An was einst war erinnern mich die Wälder meiner Einsamkeit

Die Seelen, die mein Herz erfreuten, sind längst gegangen

Die Schöpfer all der Schriften, die ich las, rief längst der Tod

Die Lehren, die mich formten, sie sind längst vergilbt, vergessen

Und treiben immer weiter fort mit jedem neuen Morgenrot

Ормандар менде не болғанын, не өткенін оятады

Менің көзім көрген ескі сайттар мен жүздердің сұлулығы

Мен сол жерде жүрсем, менің қадамым бағзы заманнан бері мені алып келеді

Жалғыздығымның ормандары маған бір кездегі нәрсені еске түсіреді

Жүрегімді жадыратқан жандар әлдеқашан кетті

Мен оқыған барлық жазбаларды жасаушыларды ажал әлдеқашан шақырды

Мені қалыптастырған ілімдер, олар әлдеқашан сарғайған, ұмытылған

Әр жаңа таңмен бірге жылжыңыз