На краю земли - Николай Коршунов

Если бы я знал, где моя печаль

Я б сорвался ввысь да под облака

Закричал бы: «Стой!" — да некому кричать

Где моя печаль, где моя тоска?

Если бы я знал, где моя душа

Я б пешком дошёл до конца земли —

Только там, где ты, мне легко дышать

Только там, где ты, сердце не болит —

На краю земли, за семью морями

На моём стекле вьёт зима узор

И, крича, летят птицы над дворами

Вдаль за горизонт

Догорела грусть ласковой зарёй —

Синею рекой, как холодный дождь

Я ещё вернусь!

Я слышу голос твой!

В шёпоте ветров ты меня найдёшь

В шёпоте ветров, в неба янтаре

В бесконечной мгле и в солнечной дали —

Ты меня найдёшь на моей земле

На семи ветрах, на краю земли!

На краю земли, за семью морями

На моём стекле вьёт зима узор,

И, крича, летят птицы над дворами

Вдаль за горизонт

Менің қайғым қайда екенін білсем

Мен бұлттардың астынан жыртылып кетер едім

«Тоқта!» – деп айғайлайтын едім, айғайлайтын адам жоқ

Қайда менің мұңым, қайда сағынышым?

Менің жаным қайда екенін білсем

Мен жердің соңына дейін жаяу барар едім -

Тек сен бар жерде маған тыныс алу оңай

Тек сен бар жерде жүрек ауырмайды -

Жердің шетінде, жеті теңіздің ар жағында

Менің әйнегімде қысқы өрнек желбіреді

Ал сайрап тұрған құстар аулалардың үстінен ұшып өтеді

Көкжиектен алыс

Мұң жайлап таң атып, -

Суық жаңбыр сияқты көгілдір өзен

Мен қайтып келемін!

Даусыңды естіп тұрмын!

Желдің сыбдырында мені табасың

Желдің сыбырында, Кәріптас аспанында

Шексіз қараңғылықта және шуақты қашықтықта -

Сен мені өз жерімнен табасың

Жеті желде, жердің шетінде!

Жердің шетінде, жеті теңіздің ар жағында

Менің әйнегімде қысқы өрнек оралған,

Ал сайрап тұрған құстар аулалардың үстінен ұшып өтеді

Көкжиектен алыс