Я такое дерево - Микаэл Леонович Таривердиев

Ты хочешь, чтобы я был, как ель, зеленый,

Всегда зеленый — и зимой, и осенью.

Ты хочешь, чтобы я был гибкий как ива,

Чтобы я мог не разгибаясь, гнуться,

Но я другое дерево.

Если рубанком содрать со ствола кожу,

Распилить его, высушить, а потом покрасить,

То может подняться мачта океанского корабля,

Могут родиться красная скрипка, копье, рыжая или белая палуба.

А я не хочу чтобы с меня сдирали кожу.

Я не хочу чтобы меня красили, сушили, белили.

Нет, я этого не хочу.

Не потому что я лучше других деревьев.

Нет, я этого не говорю.

Просто, я другое дерево.

Говорят, если деревья долго лежат в земле,

То они превращаются в уголь, в каменный уголь,

Они долго горят не сгорая, и это дает тепло.

А я хочу тянуться в небо.

Не потому что я лучше других деревьев, нет.

А просто, я другое дерево.

Я такое дерево.

Шыршадай жасыл болғанымды қалайсың ба,

Әрқашан жасыл - қыста да, күзде де.

Талдай икемді болғанымды қалайсың

Мен иілмей иілу үшін,

Бірақ мен басқа ағашпын.

Егер сіз оқпанның терісін планермен жұлып алсаңыз,

Оны көрдім, кептірдім, содан кейін оны боядым,

Сонда мұхит кемесінің діңгегі көтерілуі мүмкін,

Қызыл скрипка, найза, қызыл немесе ақ палуба туылуы мүмкін.

Ал мен тері жамылғым келмейді.

Мен бояп, кептіргім, ағартқым келмейді.

Жоқ, мен мұны қаламаймын.

Мен басқа ағаштардан жақсы болғандықтан емес.

Жоқ, мен олай айтпаймын.

Бұл жай, мен басқа ағашпын.

Олар ағаштар ұзақ уақыт жерде жатса,

Содан олар көмірге, көмірге,

Олар ұзақ уақыт бойы жанбай күйеді, бұл жылу береді.

Ал мен аспанға қол созғым келеді.

Мен басқа ағаштардан жақсы болғандықтан емес, жоқ.

Бірақ, мен басқа ағашпын.

Мен сондай ағашпын.