Радио - Микаэл Леонович Таривердиев, Людвиг Ашкенази

На земле нет радиостанции,

которая бы передавала

надежды и страхи бессонной ночи,

голову, взметнувшуюся над подушкой,

босые ноги, опускающиеся на холодный пол,

жаркий ночной шепот,

скрип двери, щелчок выключаемого ночника,

вопросы, обращенные во мрак за окном:

Когда ты вернешься?

Где ты?

Что с тобой?

Где ты?

Где ты?

На земле нет радиостанции,

нет радиостанции,

которая бы передавала

надежды и страхи бессонной ночи,

Жер бетінде радиостанция жоқ

жеткізер еді

ұйқысыз түннің үміті мен қорқынышы,

басы жастықтан жоғары көтерілді

жалаң аяқ суық еденге батып бара жатыр,

ыстық түнгі сыбыр,

есіктің сықырлауы, сөнген түнгі шамның сықырлауы,

Терезе сыртындағы қараңғылыққа айналған сұрақтар:

Сен қашан келесін?

Қайдасың?

Саған не болған?

Қайдасың?

Қайдасың?

Жер бетінде радиостанция жоқ

радиостанция жоқ

жеткізер еді

ұйқысыз түннің үміті мен қорқынышы,