Любовь слепа - Микаэл Леонович Таривердиев

Любовь слепа и нас лишает глаз.

Не вижу я того, что вижу ясно.

Я видел красоту, но каждый раз

Понять не мог, что дурно, что прекрасно.

И если взгляды сердце завели

И якорь бросили в такие воды,

Где многие проходят корабли, —

Зачем ему ты не даешь свободы?

Как сердцу моему проезжий двор

Казаться мог усадьбою счастливой?

Но все, что видел, отрицал мой взор,

Подкрашивая правдой облик лживый.

Правдивый свет мне заменила тьма,

И ложь меня объяла, как чума.

Махаббат соқыр және бізді көзден айырады.

Мен анық көретінімді көрмеймін.

Мен сұлулықты көрдім, бірақ әрқашан

Ненің жаман, ненің әдемі екенін түсіне алмадым.

Ал жүректің көзқарасы бұрылса

Зәкір осындай суларға лақтырылды,

Көптеген кемелер өтетін жерден,

Неге оған еркіндік бермейсің?

Жүрегіме апаратын жол сияқты

Бұл бақытты мүлік сияқты көрінуі мүмкін бе?

Бірақ менің көргенімнің бәрін жоққа шығардым,

Өтірік жүзді шындықпен бояу.

Шынайы жарықтың орнын қараңғылық басты,

Ал өтірік мені індеттей басып алды.