Ville fantôme - Mes Aîeux

Le curé du village m’a fait un drôle d’aveu…

Y’a pus de flamme dans ses yeux

Les fidèles sont rendus trop vieux

Le curé sait pus trop si il croit en Dieu

La belle du village ne croit plus en l’amour

Tous ses prétendants voulaient qu’elle se déshabille

Son coeur volage est rendu trop lourd

La belle veut mourir vieille fille…

Le curé doute, l'église se vide

La belle commence à faire des rides

Le fou du village a pus le goût de rêver

Il hurle à la lune à toutes les nuits

On va être obligé de l’interner

Le fou n’a plus sa place ici

Le maire du village a perdu sa fierté

Il a vendu nos lacs, il a vendu nos champs

À des investisseurs étrangers

Le maire est rendu à l’argent…

Le curé doute, personne à la messe

La belle veut pus jouer aux fesses

Le fou qui hurle sa détresse

Le maire est prêt à toutes les bassesses

Attention la tempête gronde.

On achève d'écrire le premier tome

Ouvrez vos yeux tout le monde: on est en train de bâtir

Une ville fantôme… Une ville fantôme

Le doyen du village ne peut plus raconter

On l’a mis en prison dans un foyer

Une muselière sur notre passé

Le patriarche se laisse doucement crever

La maîtresse du village endure pus les enfants

Ils sont dissipés pis ils comprennent rien

Pis vu que les enfants sont pus comme avant

La maîtresse prescrit du ritalin

Le curé doute, personne à la messe

La belle veut pus jouer aux fesses

Le fou qui hurle sa détresse

Le maire est prêt à toutes les bassesses

Le patriarche qu’on oublie

La maîtresse engourdit les petits

La tempête gronde, faites attention

On nous promet des jobs et pis des bonbons

Mais le problème est beaucoup plus profond:

LA DÉFAITE EST DEVENUE TRADITION

Ауылдың діни қызметкері маған күлкілі мойындады ...

Оның көзінде жалын жоқ

Адал адамдар тым қартаяды

Діни қызметкер Құдайға сенетінін жақсы біледі

Ауылдың көркі махаббатқа сенбейді

Оның барлық үміткерлері оның шешінгенін қалады

Оның құбылмалы жүрегі тым ауыр

Сұлу кәрі қызметші өлгісі келеді...

Діни қызметкер күмәнданады, шіркеу босайды

Сұлулық әжімдей бастайды

Ауылдың тентекінің армандағаны келмеді

Ол әр түнде айға жылайды

Біз оны міндеттеуіміз керек

Бұл жерде жындыға орын жоқ

Ауыл әкімі намыстанды

Көлімізді сатты, егістік жерімізді сатты

Шетелдік инвесторларға

Әкім ақшаға оралды...

Діни қызметкер күмәнданады, көпшілік алдында ешкім жоқ

Сұлулық есек ойнағысы келеді

Қиналып айқайлайтын жынды

Әкім барлық қиянатқа дайын

Сақ болыңыз, дауыл соғып жатыр.

Бірінші томды жазуды аяқтаймыз

Барлығыңыз көзіңізді ашыңыз: біз салып жатырмыз

Елес қала... Елес қала

Ауыл ақсақалы енді айта алмайды

Олар оны үйдегі түрмеге қамады

Біздің өткенімізге арналған тұмсық

Патриарх ақырындап өлуге мүмкіндік береді

Ауылдың қожасы балаларға шыдайды

Олар тарап кетті және олар ештеңе түсінбейді

Сорақысы, балалар бұрынғыдай іріңді

Ханшайым Риталинді тағайындайды

Діни қызметкер күмәнданады, көпшілік алдында ешкім жоқ

Сұлулық есек ойнағысы келеді

Қиналып айқайлайтын жынды

Әкім барлық қиянатқа дайын

Ұмытылған патриарх

Қожайын кішкентайларды ұйқысыз қалдырады

Боран соғып тұр, абай болыңыз

Бізге жұмыс пен кәмпит уәде етілген

Бірақ мәселе әлдеқайда тереңірек:

ЖЕҢІЛУ ДӘСТҮРГЕ АЙНАЛДЫ