Какая есть - Марина Александрова

По вечным правилам игры всё вышло бы иначе,

Лишь надо было мне забыть о гордости своей.

По вечным правилам игры, от счастья чуть не плача,

Была бы я твоей рабой… Но я не стала ей!

Слишком долго ты метался, слишком часто ты лукавил,

То корил меня сердито, то надеялся на лесть…

Но была я и останусь исключением из правил,

Но была я и останусь лишь такой, какая есть…

Еще не время замечать ни осени, ни зимы,

И не пугает тишина прохладою немой.

Мне просто хочется любить и быть неотразимой —

Надеюсь, ты меня поймешь, неотразимый мой!

Я ошибиться не боюсь — какие наши годы!

Готова в омут с головой, на всё махнув рукой.

И тороплюсь испить до дна безумие свободы…

Ведь ты же сам всегда хотел, чтоб стала я такой.

Ойынның мәңгілік ережелері бойынша бәрі басқаша болар еді,

Мен тек мақтанышымды ұмытуға тура келді.

Мәңгілік ойын ережелері бойынша, қуаныштан жылай жаздады,

Егер мен сенің құлың болсам... Бірақ мен оған айналған жоқпын!

Сіз тым ұзақ жүгірдіңіз, жиі қу болдыңыз,

Не ол мені ашуланып сөкті, содан кейін ол жағымпаздыққа үміттенді ...

Бірақ мен ережеден ерекше болдым және болып қала беремін,

Бірақ мен дәл солай болдым және солай болып қала беремін...

Күзді де, қысты да байқамайтын әлі уақыт емес,

Ал үнсіздік мылқау салқындықпен қорқытпайды.

Мен жай ғана сүйгім келеді және қайтымсыз болғым келеді -

Сіз мені түсінесіз деп үміттенемін, менің қайтпасам!

Мен қателесуден қорықпаймын - біздің жылдарымыз қандай!

Барлығына қол бұлғап, баспен бассейнге кіруге дайын.

Ал мен бостандықтың ессіздігін түбіне дейін ішуге асығамын...

Өйткені, сіз әрқашан менің осындай болғанымды қалағансыз.