А я ждала - Марина Александрова

1. Деревья вновь застыли,

Молчат под снежной пылью,

Умчались золотые дни.

Опять тебя спрошу я,

Слезами напишу я:

Зачем мы врозь, зачем одни

А я ждала, а я звала,

Обидных слов не помнила.

Ты не просил, ты не простил,

Меня молчанием казнил.

А я ждала, я не рвала,

Мою надежду, берегла,

Я не лгала и ты не лги

2. Как раны жгут прощанья,

Ветшают обещанья,

Ошибок ты не повтори.

Я с жизнью не играю,

Всю правду принимаю,

И ты меня побереги.

Припев тот же 3. Все сгладят снегопады,

А я себе не рада,

Воспоминанья как огни.

Пусть будет все как будет,

И нас судьба рассудит,

Тоскуем врозь, опять одни.

А я ждала, а я звала

Хотела мстить, но не могла,

Ты не просил, ты не простил,

Меня молчанием казнил,

А я ждала, я не рвала,

Мою надежду берегла,

Я не лгала и ты не лги.

1. Ағаштар қайта тоңды,

Қар шаңы астында үнсіз

Алтын күндер артта қалды.

Мен сенен тағы сұраймын

Мен көз жасыммен жазамын:

Неге бөлекпіз, неге жалғызбыз

Мен күттім, мен қоңырау шалдым,

Мен ренжіткен сөздер есімде жоқ.

Сұрамадың, кешірмедің,

Мені үнсіз өлтірді.

Мен күттім, мен жыртпадым,

Үмітімді сақтадым

Мен өтірік айтпадым, ал сен өтірік айтпайсың

2. Қоштасуды жаралар қалай күйдіреді,

Уәделер өшеді

Сіз қателіктерді қайталамайсыз.

Мен өмірмен ойнамаймын

Мен барлық шындықты қабылдаймын

Ал сен маған қамқор боласың.

Дәл сол рефрень 3. Қарды бәрі тегістейді,

Ал мен өзіме риза емеспін

Естеліктер шамдар сияқты.

Бәрі бұрынғыдай болсын

Ал тағдыр бізді жазалайды

Аңсау, тағы да жалғыздық.

Мен күттім, мен қоңырау шалдым

Мен кек алғым келді, бірақ алмадым

Сұрамадың, кешірмедің,

Мені үнсіз өлтірді

Мен күттім, мен жыртпадым,

Үмітімді сақтадым

Мен өтірік айтпадым, ал сен өтірік айтпайсың.