Verlies - Marco Borsato

Ze zeggen dat de tijd je wonden heelt

Maar ik voel elke dag dezelfde pijn

Waarom werd je bij me weggehaald?

Waarom mocht je niet gewoon dichtbij me zijn?

Nog steeds dezelfde leegte in m’n hart

Nog steeds dezelfde handen op m’n keel

Boos op de God die jou niet wilde helpen

Boos op een wereld die niet stoppen wil

Ik zie nog steeds de tranen in je ogen

Die je het liefst verborgen hield voor mij

Hoe klein je was, je wilde mij al sparen

Je hield je groot en je verbeet de pijn

Ik wilde elke dag wel met je ruilen

Ik wens nog elke dag dat ik het was

Jou te zien lijden en niet kunnen helpen

Die onmacht sloopt me nu nog elke dag

En niemand vertelt mij wat de reden is

Dat alles zo verandert

Ineens is alles anders

Het was toch goed zoals het was?

Jij deed toch niemand kwaad?

Ik begrijp het niet

Ik heb geschreeuwd tot ik geen stem meer had

Mezelf gepijnigd tot ik niets meer voelde

De cirkel keer op keer weer rondgegaan

Totdat ik zelf niet eens meer wist waar ik op doelde

Ik heb gepiekerd tot het ochtend was

Alle beslissingen die ik ooit nam

Alle vragen die ik had gesteld

Gewacht op antwoord dat van niemand kwam

En niemand vertelt je hoe je verder moet

Als alles wat je lief is ineens voor altijd weg is

Een moment is alles goed en dan vertelt een stem je dat het ophoudt

Nee, niemand vertelt mij wat de reden is

Dat alles zo verandert

Ineens is alles anders

Het was toch goed zoals het was?

Wij deden niemand kwaad, toch?

Ik begrijp het niet

Ik stap m’n bed uit en begin de dag

Ik zie de zon, maar 'k voel haar warmte niet

Ik dwing mezelf de woorden te herhalen

Die je me zei vlak voor je ons verliet

Je keek me even heel diep in m’n ogen

Je pakte me heel stevig vast

«Wees niet boos om wat er niet meer is, pap

Maar wees dankbaar voor datgene dat er was»

Уақыт жараларды емдейді дейді

Бірақ мен күнде бірдей ауырсынуды сезінемін

Менен неге алып кеттіңіз?

Неге сен маған жақын бола алмадың?

Менің жүрегімде әлі сол қуыс

Әлі де сол қолдар тамағымда

Саған көмектеспейтін Құдайға ашулы

Тоқтамайтын әлемге ашулы

Мен сенің көзіңнен жасты әлі көремін

Менен жасырынғаныңыз жөн

Кішкентай болсаң да, мені құтқарғың келді

Сіз өзіңізді жақсы ұстадыңыз және ауырсыну  шастадыңыз

Мен сіздермен күн сайын айырылғым келді

Мен күн сайын бұл мен болғанын қалаймын

сенің қиналғаныңды және көмектесе алмауыңды көру

Сол импотенция мені күн сайын бұзады

Оның себебі не екенін маған ешкім айтпайды

Барлығы осылай өзгереді

Бір кезде бәрі басқаша болады

Бұл жақсы болды, солай ма?

Сіз ешкімді ренжіткен жоқсыз, солай ма?

Мен түсінбеймін

Мен  дауысым шықпағанша айқайладым

Мен ештеңе сезбегенше өзімді қинадым

Шеңбер қайта-қайта айналып кетті

Мен енді не айтқым келгенін білмейінше

Таң атқанша уайымдадым

Мен қабылдаған барлық шешімдер

Мен қойған сұрақтардың барлығы

Ешкімнен жауап күттім

Ешкім сізге қалай жалғастыру керектігін  айтпайды

Барлық жақсы көретін нәрселеріңіз кенеттен мәңгілікке жоғалған кезде

Бір сәтте бәрі жақсы болды, содан бір дауыс тоқтағанын  айтады

Жоқ, себебі не екенін ешкім айтпайды

Барлығы осылай өзгереді

Бір кезде бәрі басқаша болады

Бұл жақсы болды, солай ма?

Біз ешкімді ренжіткен жоқпыз, солай ма?

Мен түсінбеймін

Мен төсектен тұрып, күнді бастаймын

Мен күнді көремін, бірақ оның жылуын сезбеймін

Мен өзімді сөздерді қайталауға  мәжбүрлеймін

Сіз алдың алдыңда айтқан сөзіңді мен айтқан  

Сен менің көзіме өте терең қарадың

Сіз мені қатты ұстадыңыз

«Өткенге ренжіме, әке

Бірақ бар нәрсеге шүкіршілік ет»