L'hôtel Particulier - Les Rita Mitsouko

Au cinquante six, sept, huit, peu importe

De la rue X, si vous frappez à la porte

D’abord un coup, puis trois autres, on vous laisse entrer

Seul et parfois même accompagné

Une servante, sans vous dire un mot vous précède

Des escaliers, des couloirs sans fin se succèdent

Décorés de bronzes baroques, d’anges dorés

D’Aphrodites et de Salomés

S’il est libre, dîtes que vous voulez le quarante quatre

C’est la chambre qu’ils appellent ici de Cléopatre

Dont les colonnes du lit style Roccoco

Sont des nègres portant des flambeaux

Entre ces esclaves nus taillês dans l'ébène

Qui seront les témoins muets de cette scène

Tandis qu’au plafond un mirroir nous réfléchit

Lentement j’enlace Mélodie

Елу алтыда, жетіде, сегізде, бәрібір

Есікті қағып алсаң, Х көшесінен

Әуелі бір қағады, сосын тағы үшеуіңе кіргіземіз

Жалғыз, кейде тіпті еріп жүрді

Қызметші саған бір ауыз сөз айтпастан, сенің алдыңда жүреді

Баспалдақтар, шексіз дәліздер бірінен кейін бірі жалғасып жатыр

Барокко қолалармен, алтын періштелермен безендірілген

Афродита мен Саломенің

Егер ол бос болса, қырық төртті қалайсың деп айт

Бұл бөлмені олар Клеопатра деп атайды

Роккоко стиліндегі кереует бағандарын қоса алғанда

Алау алып жүрген негрлер

Қара ағаш кесілген бұл жалаңаш құлдар арасында

Бұл көріністің мылқау куәгерлері кім болмақ

Төбеде тұрғанда айна бізді көрсетеді

Мен Мелодияны ақырын құшақтаймын