Ohm - Les Ogres De Barback

J’ai mon lot d’angoisses qui pèse au d’ssus d’ma pomme

J’ai le cœur gris et la vie monotone

Je ne suis pas fier d'être un homme

Avec son couteau et sa bite toute conne

Je fume de l’herbe et je bois du rhum

Pour égayer mes quelques neurones

Ma joie se décompose en deux tomes

Les matins sans voix, les soirs aphones

J’voulais t’aimer mais y’a qui dirait comme

Une épine dans l’pied, un vide qui résonne

Entre moi et l’amour si peu d’atomes

Crochus, le temps qui détruit mes hormones

J’ai cru comprendre que la vie est une somme

De coups tordus qui se pèsent en tonnes

Où est­il Dieu?

Que j’le traîne aux prud’hommes

J’ai rien signé, entre nous y’a maldonne

J’rêvais ma vie comme Huckleberry ou Tom

Plein d’aventures et l'école qui buissonne

Anéantir les moulins du royaume

Être un héros comme Quichotte Don

J’ai mon lot d’angoisses qui pèse au d’ssus d’ma pomme

J’ai l’humeur grise et la vie monotone

Je ne serai jamais, jamais fier d'être un homme

Avec sa raison qui déraisonne

J’voulais devenir fin gastronome

Bouffer la vie quand le bonheur rayonne

Mais le temps passe, et fade, et sans arôme

Des rois des riens, c’est moi qui ai la couronne

J’ai quitté l'école sans un diplôme

Des profs déçus qui m’ont dit «J'abandonne «Des parents qui m’ont rêvé astronome

Pour me voir devenir Monsieur Personne

Tout est si plat comme sorti d’une sit’com

Je subis ma vie, y’a plus rien qui m'étonne

J’veux disparaître comme Gomorrhe et Sodome

Face à face à ma dernière heure qui sonne

Fatigué du temps qui passe et m’assomme

Toujours l’impression que l’on me soupçonne

J’veux retourner dans mes rêves de môme

Ne plus être un lion qui survit dans la faune

J’ai pas fini, écoute la fin du psaume

D’un enfant des rues, enfant d’la zone

Qui agit en responsable autonome

Noie son chagrin sur le magnétophone

Comme un pansement sur tous mes hématomes

Je pose des bombes de mots sur l’Hexagone

Ma devise calée au métronome:

Liberté, égalité et microphone

Менің алмамнан асып түсетін уайымдарым бар

Жүрегім сұр, өмірім монотонды

Мен еркек болғаныма мақтанбаймын

Пышағымен және мылқау мүшесімен

Мен арамшөп шегемін, ром ішемін

Менің бірнеше нейронымды жарықтандыру үшін

Менің қуанышым екі томға бөлінген

Дауыссыз таң, үнсіз кештер

Мен сені сүйгім келді, бірақ ұнататындар бар

Тікен қаққан, Жаңғырған бос жер

Менің және махаббатымның арасында атомдар аз

Крохус, менің гормондарымды бұзатын уақыт

Өмірдің қосынды екенін түсінемін

Салмағы тоннамен есептелетін трюктар

Құдай қайда?

Мен оны пруд'хоммсқа сүйреп апарамын

Мен ештеңеге қол қойған жоқпын, арамызда келіспеушілік бар

Мен Хеклберри немесе Том сияқты өмірімді армандадым

Шытырман оқиғаға толы мектеп пен бұталы мектеп

Патшалықтың диірмендерін жойыңыз

Кихот Дон сияқты батыр бол

Менің алмамнан асып түсетін уайымдарым бар

Менің көңіл-күйім сұр, өмірім монотонды

Мен ешқашан, ешқашан еркек болғаныма мақтанбаймын

Оның негізсіз себебімен

Мен гурман болғым келді

Бақыт жарқыраған кезде өмірді же

Бірақ уақыт өте жұмсақ және хош иіссіз

Ештеңенің патшаларының тәжі менде

Мен мектепті дипломсыз бітірдім

«Мен бас тартамын» деген көңілі қалған мұғалімдер Мені астроном болуды армандаған ата-аналар

Ешкім мырза болғанымды көру үшін

Мұның бәрі ситкомнан шыққандай тегіс

Мен өмір сүріп жатырмын, енді мені таң қалдыратын ештеңе жоқ

Мен Гоморра мен Содом сияқты жоғалғым келеді

Менің соңғы сағатымда бетпе-бет

Уақытты өткізуден және мені нокаутқа түсіруден шаршадым

Әрқашан өзімді күдіктенетіндей сезінемін

Бала күнгі армандарыма оралғым келеді

Енді жабайы табиғатта аман қалған арыстан болмаңыз

Мен біткен жоқпын, жырдың соңына дейін тыңда

Көше баласының, зонаның баласы

Кім автономды басқарушы ретінде әрекет етеді

Оның мұңын магнитофонға батырып

Менің барлық көгерген жерлеріме таңғыш сияқты

Мен алтыбұрышқа сөз бомбаларын қойдым

Менің метрономға бейімделген ұраным:

Бостандық, теңдік және микрофон