Condkoï - Les Ogres De Barback, Le Bal Brotto Lopez

Le gendarme à cheval

Sur de drôles d’idées

Me lance un pourtant banal

«Vos papiers, s’il vous plaît "

Or si l’on considère

Que la France est aux Français

Moi, le Français m’exaspère

Mais la France me plaît

Et si j’aime sa terre

Son fromage et ses prés

Mille fois je la préfère

Remplie de sans-papiers

Situation cocasse

Je n’avais que sur moi

De vieilles paperasses

Journaux de charme, et cætera

Le regard plein de haine

Il me dit: «Suivez-moi !»

Je lui dis: «Pas la peine

Mon chemin va tout droit

Moi j’aime marcher seul

Loin de ta colonie

Sur les routes je gueule

Que vive l’anarchie

Que les vaches sont mortes

Qu’on les a remplacées

Par des poulets qui portent

L’odeur de leurs aînés"

Il me lance en colère:

«Vous êtes bien comique»

Je lui réponds, sincère:

«Vous êtes bien un flic»

«Vous aimez rigoler»

Me dit-il à nouveau

Il me prend les poignets

Les menotte en mon dos

Jamais je ne panique

Et je lui dis: «Vois-tu

Ce sera plus pratique

Pour me gratter le cul»

Mais l’humour s’absente

De sa tête de condé

Il s'énerve et me plante

Sa plaque sous le nez

Il me dit: «C'est pour toi

Que la nation travaille»

Je lui réponds: «Non, moi

J'élève des volailles

Je les engraisse un peu

Et quand elles sont prêtes

Là, j’allume un grand feu

Et c’est parti pour la fête"

Le dialogue s’enlise

Alors pour compenser

Sa matraque fait guise

De réponse aiguisée

Car on le sait le verbe

Le complément d’objet

Bien armés exacerbent

Le neurone au poulet

Neurone qui, disons-le

Ne manque pas de place

Dans la tête des bleus

Qu’il y a de l’espace

Tandis que les coups tombent

Sur ma peau sans défense

J’imagine ma tombe

Juste après la sentence

Mais comble du destin

Ou hasard tout bête

Il s’emmêle les mains

Et se tape la tête

Toujours un peu plus fort

Car il ne comprend pas

Que moi je suis alors

Déjà très loin de là

Le lendemain matin

On a pu lire en une

D’un journal du coin

Cette histoire d’infortune

«Le mystère demeure:

Rempli de désespoir

Un flic, à la bonne heure

S’est tué hier soir»

Ne pensez pas, mesdames

Ne jugez pas, messieurs

Que je n’suis qu’un infâme

Chansonnier insoucieux

Ce ne sont que des mots

Qui forment mes couplets

Des mots, des idéaux

Jamais des pistolets

Ce ne sont que des mots

Qui forment mes couplets

Des chansons, il en faut

Et celle-là me plaît…

Des chansons, il en faut

Et celle-là nous plaît !

Атты полиция қызметкері

Күлкілі идеялар туралы

Маған әлі де қарапайым нәрсе

"Қағаздарыңызды беріңізші"

Бірақ қарастырсақ

Франция француздарға тиесілі

Мен, француздар мені ашуландырады

Бірақ маған Франция ұнайды

Ал егер мен оның жерін сүйсем

Оның ірімшігі мен шалғындары

Мен оны мың рет жақсы көремін

Құжатсыз толтырылған

күлкілі жағдай

Менде тек қана болды

ескі қағаздар

Шарм күнделіктері және т.б

Көрініс жек көрушілікке толы

Ол маған: «Менің соңымнан жүр!» деді.

Мен оған: «Мазалама

Менің жолым түзу

Мен жалғыз жүргенді ұнатамын

Сіздің колонияңыздан алыс

Жолдарда мен айқайлаймын

Анархия аман болсын

Сиырлар өлді деп

Біз оларды ауыстырдық

Тасымалдайтын тауықтар арқылы

Үлкендерінің иісі»

Ол маған ашуланып:

«Сіз өте күлкілісіз»

Мен шын жүректен жауап беремін:

«Сен шынымен полициясың»

«Сен күлгенді ұнатасың»

Ол маған тағы айтады

Ол менің білегімді алады

Менің арқамдағы кісен

Мен ешқашан үрейленбеймін

Мен оған: «Көрдің бе?

Бұл ыңғайлырақ болады

Менің есегімді тырнау»

Бірақ юмор жетіспейді

Оның басынан

Ол ашуланып, мені тастап кетеді

Оның мұрын астындағы табақшасы

Ол маған: «Бұл сен үшін

Ел еңбек етсін»

Мен: «Жоқ, мен

Мен құс өсіремін

Мен оларды аздап семіртемін

Және олар дайын болғанда

Онда мен үлкен от жағамын

Ал кешке уақыт келді»

Диалог тұнып тұр

Сондықтан өтеу үшін

Оның таяқшасы жолға шығады

өткір жауап

Өйткені біз етістікті білеміз

Нысан толықтауыш

Жақсы қаруланған

Тауық нейроны

Нейрон, айталық

Орын таусылмасын

Блюздің басында

Кеңістік бар екенін

Соққылар құлаған сайын

Менің қорғансыз терімде

Мен өз қабірімді елестетемін

Үкімнен кейін

Бірақ тағдырдың биіктігі

Немесе ақымақ кездейсоқтық

Қолдарын шатастырады

Және басын ұрады

Әрқашан сәл қаттырақ

Себебі ол түсінбейді

Сонда мен

Қазірдің өзінде өте алыс

Келесі күні таңертең

Біз бір жерден оқи аламыз

Жергілікті газеттен

Бұл бақытсыздық оқиғасы

«Жұмбақ қалады:

Үмітсіздікке толы

Полиция, жақсы уақыт

Кеше түнде өзін өлтірді»

Ойланбаңыздар, ханымдар

Соттамаңыз, мырзалар

Мен жай ғана атақтымын

алаңсыз ән жазушы

Бұл жай ғана сөз

Менің өлеңдерімді құрайтын

Сөздер, идеалдар

ешқашан мылтық емес

Бұл жай ғана сөз

Менің өлеңдерімді құрайтын

Сізге керек әндер

Ал маған бұл ұнайды...

Сізге керек әндер

Және бұл бізді қуантады!