Письмо от матери - Кукрыниксы

Чего же мне еще теперь придумать,

О чем теперь еще мне написать?

Передо мной на столике угрюмом

Лежит письмо, что мне прислала мать.

Мне страх не нравится, что ты поэт,

Что ты сдружился с славою плохою.

Гораздо лучше б с малых лет

Ходил ты в поле за сохою.

Стара я стала и совсем плоха,

Но если б дома был ты изначала,

То у меня была б теперь сноха

И на ноге внучонка я качала.

Но ты детей по свету растерял,

Свою жену легко отдал другому,

И без семьи, без дружбы,

Без причал ты с головой

Ушел в кабацкий омут.

В тебе надежды наши не сбылись,

И на душе с того больней и горьше,

Что у отца была напрасной мысль,

Чтоб за стихи ты денег брал побольше.

Хоть сколько б ты ни брал,

Ты не пошлешь их в дом,

И потому так горько речи льются,

Что знаю я на опыте твоем:

«Поэтам деньги не даются».

Я комкаю письмо, я погружаюсь в жуть.

Ужель нет выхода в моем пути заветном?

Но все, что думаю, я после расскажу.

Я расскажу в письме ответном…

Енді не ойлай аламын,

Енді тағы не туралы жазуым керек?

Менің алдымда мұңайып үстел үстінде

Анамның маған жіберген хаты бар.

Маған сенің ақынсың ба деген қорқыныш ұнамайды.

Жаман даңқпен достастың.

Кішкентай кезінен әлдеқайда жақсы

Сіз егістікке соқаға бардыңыз.

Мен қартайдым және өте нашар болдым,

Бірақ егер сіз басынан бастап үйде болсаңыз,

Сонда менің енді келінім болатын еді

Ал мен немеремді аяғынан сілкіп тастадым.

Бірақ сіз дүние жүзінде балаларыңыздан айырылдыңыз,

Әйелін басқаға оңай берді,

Отбасысыз, достықсыз,

Айлақсыз басыңмен біргесің

Таверна бассейніне барды.

Сенде үмітіміз ақталмады,

Ал жан одан да ауыр және ащы,

Әкенің бос ойы бар еді,

Поэзияға көбірек ақша алу үшін.

Қанша алсаңыз да

Сіз оларды үйге жібермейсіз,

Сондықтан сөйлеген сөздер соншалықты ащы,

Сіздің тәжірибеңізден мен не білемін:

«Ақындар ақша алмайды».

Мен хатты мыжып аламын, қорқынышқа батып кетемін.

Менің сүйікті жолымда шынымен де шығар жол жоқ па?

Бірақ мен ойлағанның бәрін кейін айтамын.

Мен сізге жауап хатта айтамын ...