Ответ матери - Кукрыниксы

Старушка милая, живи, как ты живешь.

Я нежно чувствую твою любовь и память.

Но только ты ни капли не поймешь —

Чем я живу и чем я в мире занят.

Я более всего весну люблю.

Люблю разлив стремительным потоком,

Где каждой щепке, словно кораблю,

Такой простор, что не окинешь оком.

Но пока пока идет метель…

Родимая!

Ну как заснуть в метель?

В трубе так жалобно

И так протяжно стонет.

Захочешь лечь, но видишь не постель,

А узкий гроб и — что тебя хоронят.

Так будто тысяча гнусавейших дьячков,

Поет она плакидой — сволочь-вьюга!

И снег ложится вроде пятачков,

И нет за гробом ни жены, ни друга!

Но время будет, милая, родная!

Она придет, желанная пора!

Недаром мы присели у орудий:

Тот сел у пушки, этот — у пера.

Забудь про деньги ты, забудь про все.

Какая гибель?!

Ты ли это, ты ли?

Ведь не корова я, не лошадь, не осел,

Чтобы меня из стойла выводили!

Я выйду сам, когда настанет срок,

Когда пальнуть придется по планете,

И, воротясь, тебе куплю платок,

Ну, а отцу куплю я штуки эти.

Но пока пока идет метель…

Құрметті кемпір, қалай өмір сүрсеңіз, солай өмір сүріңіз.

Мен сенің сүйіспеншілігіңді және есте сақтауыңды нәзік сезінемін.

Бірақ сіз аздап түсінбейсіз -

Мен әлемде не өмір сүремін және не істеп жатырмын.

Мен көктемді бәрінен де жақсы көремін.

Жылдам ағыспен төгілгенді жақсы көремін,

Мұнда әрбір чип кеме сияқты,

Көзбен көре алмайтындай көп кеңістік.

Бірақ боран соғып тұрғанда...

Қымбаттым!

Ал, қарлы боранда қалай ұйықтауға болады?

Құбырда соншалықты өкінішті

Және ұзақ жылайды.

Сіз жатқыңыз келеді, бірақ төсек көрмейсіз,

Ал тар табыт және - сені жерлеп жатқанын.

Мың мұрындық диакон сияқты,

Ол плакидамен ән айтады - боран-базар!

Ал қар жауады да,

Ал табыттың артында әйелі де, досы да жоқ!

Бірақ уақыт болады, қымбаттым, қымбаттым!

Ол қалаған уақытта келеді!

Таңқаларлық емес, біз мылтықтарға отырдық:

Анау зеңбірек жанына, мынау қауырсынға отырды.

Ақшаны ұмыт, бәрін ұмыт.

Қандай өлім?!

Бұл сен бе, сен бе?

Өйткені мен сиыр емес, жылқы емес, есек емеспін.

Мені дүңгіршектен шығару үшін!

Уақыты келгенде өзім шығамын,

Ғаламшарға ату керек болғанда,

Ал мен қайтып келгенде, мен саған орамал сатып аламын,

Жарайды, мен бұл заттарды әкеме сатып аламын.

Бірақ боран соғып тұрғанда...