Фаворит Солнца - Кукрыниксы

Боли нет, я ослеплен, и нет веры.

Как может свет мне дать все и без меры,

Так часто дарит он нам одинокий луч.

Я смотрю на небо — оно все нелепо,

И солнце в небе, я сам это небо,

Я дотянулся до грани и стал немым.

Свои имена я никак не менял,

Свои голоса я всегда узнавал,

Моими руками ломалась земля,

Своими словами я всех удивлял.

Солнца луч меня толкает и греет,

Несет поперек пути и не верит,

Что я, оказавшись один, без него, велик.

Как отец, меня коснется и спросит,

За все слова прожжет, за все с меня спросит,

И, лишь спустившись на землю, совсем сгорит

Свои имена я никак не менял,

Свои голоса я всегда узнавал,

Моими руками ломалась земля,

Своими словами я всех удивлял.

Ешқандай ауыртпалық жоқ, соқырмын, сенім жоқ.

Жарық маған бәрін өлшеусіз қалай береді,

Сондықтан жиі ол бізге жалғыз сәуле береді.

Мен аспанға қараймын - мұның бәрі күлкілі,

Ал күн аспанда, мен өзім осы аспанмын,

Мен шетіне жетіп, мылқау болып қалдым.

Мен есімімді өзгерткен жоқпын,

Мен әрқашан өз дауыстарымды танитынмын

Менің қолыммен жер жарылып кетті

Мен өз сөздеріммен барлығын таң қалдырдым.

Күн сәулесі мені итеріп, жылытады,

Ол жолды кесіп өтеді және сенбейді

Менің, онсыз, жалғыз болғаным керемет.

Әкедей қолын тигізіп сұрайды

Ол барлық сөзге күйеді, Менен бәрін сұрайды,

Ал жерге түскеннен кейін ол толығымен жанып кетеді

Мен есімімді өзгерткен жоқпын,

Мен әрқашан өз дауыстарымды танитынмын

Менің қолыммен жер жарылып кетті

Мен өз сөздеріммен барлығын таң қалдырдым.