Чёрный человек - Кукрыниксы

Друг мой, друг мой, я очень и очень болен.

Сам не знаю, откуда взялась эта боль.

То ли ветер свистит над пустым и безлюдным полем,

То ль, как рощу в сентябрь, осыпает мозги алкоголь.

Припев:

Черный, черный человек, черный, черный, черный человек,

На кровать ко мне садится.

Черный, черный человек, черный, черный, черный человек,

На кровать ко мне садится.

«Слушай, слушай», — хрипит он, смотря мне в лицо,

Я не видел, чтоб кто-нибудь из подлецов.

Так ненужно и глупо страдал бессонницей.

Сам все ближе и ближе клонится.

Ах ты, ночь!

Что ты, ночь, наковеркала?

Я один стою и — разбитое зеркало…

Припев:

Черный, черный человек, черный, черный, черный человек,

На кровать ко мне садится.

Черный, черный человек, черный, черный, черный человек,

На кровать ко мне садится.

Черный, чёрный, пальцем водит по мерзкой книге

И, гнусавя, как над усопшим монах.

Читает жизнь мне прохвоста и забулдыги,

Нагоняя в душу тоску и страх.

Ах ты, ночь!

Что ты, ночь, наковеркала?

Я один стою и — разбитое зеркало…

Ах ты, ночь!

Что ты, ночь, наковеркала?

Я один стою и — разбитое зеркало…

Припев:

Черный, черный человек, черный, черный, черный человек,

На кровать ко мне садится.

Черный, черный человек, черный, черный, черный человек,

На кровать ко мне садится.

Месяц умер, месяц умер и в окошке рассвет.

Ах ты, ночь!

Что ты, ночь, наковеркала?

Я в цилиндре стою.

Никого со мной нет.

Я один… Я один… И — разбитое зеркало…

Досым, досым, мен қатты ауырып тұрмын.

Бұл ауру қайдан келгенін білмеймін.

Не жел ысқырып, қаңырап бос қалған далада,

Немесе қыркүйектегі тоғай сияқты, алкоголь миды шашады.

Хор:

Қара, қара, қара, қара, қара

Ол менің жанымдағы төсекке отырады.

Қара, қара, қара, қара, қара

Ол менің жанымдағы төсекке отырады.

«Тыңда, тыңда», - деп айқайлайды ол менің бетіме қарап,

Мен арамзалардың ешқайсысын көрмедім.

Сондықтан қажетсіз және ақымақ ұйқысыздықтан зардап шекті.

Өзі де барған сайын жақындап келеді.

О, түн!

Не істедің, түн?

Мен жалғыз тұрмын және - сынған айна ...

Хор:

Қара, қара, қара, қара, қара

Ол менің жанымдағы төсекке отырады.

Қара, қара, қара, қара, қара

Ол менің жанымдағы төсекке отырады.

Қара, қара, саусағын арам кітаптың үстінен жүргізеді

Ал, мұрнында, марқұмның үстіндегі монах сияқты.

Маған өмірді оқиды арамза және бейбақ,

Жанға меланхолия мен қорқыныш әкелу.

О, түн!

Не істедің, түн?

Мен жалғыз тұрмын және - сынған айна ...

О, түн!

Не істедің, түн?

Мен жалғыз тұрмын және - сынған айна ...

Хор:

Қара, қара, қара, қара, қара

Ол менің жанымдағы төсекке отырады.

Қара, қара, қара, қара, қара

Ол менің жанымдағы төсекке отырады.

Ай өлді, ай өлді, терезеде таң атады.

О, түн!

Не істедің, түн?

Мен шляпада тұрмын.

Менімен ешкім жоқ.

Мен жалғызбын... жалғызбын... Ал сынған айна...