Кракатук - Хелависа

Вот окно, вот мы двое на подоконнике,

Под окном по заледеневшей брусчатке

Строем едут вооружённые конные —

Шлемы, клинки, в ночи эполет отпечатки.

И ты шепчешь — а мы с тобою сделаем собственных воинов,

Оловянных, терракотовых, в общем, бессмертных

Они будут сражаться только за нашу любовь,

Идти непреклонно против любого огня и ветра

С деревянными их саблями

И со стеклянным вечным дыханием

Проливала бы оловянную кровь

Наша армия, армия

Мой генерал, а если наш враг — о семи головах,

Семь сверкающих корон над звездными башнями?

И ты шепчешь — госпожа моя, я помогу победить тебе страх,

Нашу армию мы вылепим ещё более страшною

Ведь с деревянными их саблями

И со стеклянным вечным дыханием

Ныне льет оловянную кровь

Наша армия, армия.

И под вышитым знаменем

Бубенцы звенят — прости меня!

От зари до исхода дня,

Наша армия, армия.

Помнишь, как ты волок через лес меня по снегу,

Спотыкался меж дымящихся луж и осколков?

Вновь и вновь налетает неизбежная готика,

Семь корон, семь башен, семь знамён и только

С воронёными их саблями

И с морозным белым дыханием

Льётся кровь неизменно алая

Нашей армии, армии.

До исхода дня — спаси меня,

Под шелковым выцветшим знаменем

До последнего, до единого

Наша армия, армия, армия…

Міне, терезе, терезеде екеуміз,

Мұзды тротуардағы терезенің астында

Құрамадағы қарулы атты әскер -

Түнде дулығалар, жүздер, погондар басып шығарады.

Сіз сыбырлайсыз - және сіз және мен өзіміздің жауынгерлерімізді жасаймыз,

Қалайы, терракота, жалпы, өлмейтін

Олар тек біздің махаббатымыз үшін күреседі

Кез келген от пен желге қарсы тынымсыз жүру

Ағаш қылыштарымен

Және шыныдай мәңгілік тыныспен

Қалай қан төгіңіз

Біздің армия, әскер

Генералым, жауымыз жеті бас болса,

Жұлдызды мұнаралардың үстінде жарқыраған жеті тәж бар ма?

Ал сіз сыбырлайсыз - ханым, мен сізге қорқынышыңызды жеңуге көмектесемін,

Біз армиямызды одан да қорқынышты түрде қалыптастырамыз

Өйткені, ағаш қылыштарымен

Және шыныдай мәңгілік тыныспен

Енді қалайы қан құйып жатыр

Біздің армия, әскер.

Ал кестелі тудың астында

Қоңыраулар соғылып жатыр - мені кешіріңіз!

Таң атқаннан күннің соңына дейін

Біздің армия, әскер.

Есіңде ме, сен мені орманда қарда сүйреп апардың,

Темекі шегетін шалшықтар мен сынықтар арасында сүріндіңіз бе?

Қайта-қайта еріксіз гот кіреді,

Жеті тәж, жеті мұнара, жеті жалау және тек

Көгерген қылыштарымен

Ал аязды ақ тыныспен

Қан үнемі қызыл болып ағып тұрады

Біздің армия, әскер.

Күннің соңына дейін - мені құтқарыңыз,

Өңдеген жібек тудың астында

Соңғысына, соңғысына

Біздің армия, әскер, әскер...