Бродяга - Хелависа

Я позабуду дом и друзей,

Полкоролевства отдам за коня,

И я буду верен любимой своей,

Если она не бросит меня.

И я буду верен любимой своей,

Если она не бросит меня.

Я безнадежно влюблен в паруса,

В скрип башмаков и запах дорог,

Вижу чужие во сне небеса,

Но иногда вижу твой порог.

Вижу чужие во сне небеса,

Но иногда вижу твой порог.

Доли бродяжьей мне ли не знать —

Горный ручей да краюшка луны;

Может, в пути суждено мне пропасть,

Только твоей в том нету вины.

Может, в пути суждено мне пропасть,

Только твоей в том нету вины.

Песни мои станут петь у огня

В пыльных харчевнях дальней земли,

И прокричат по весне про меня

Дикие гуси — братья мои.

И прокричат по весне про меня

Дикие гуси — братья мои.

Я целовал паруса кораблей,

Полкоролевства отдал за коня,

И я был бы верен любимой своей,

Если б она не забыла меня.

И я был бы верен любимой своей,

Если б она не забыла меня.

Мен үй мен достарымды ұмытамын

Патшалықтың жартысын атқа беремін,

Мен сүйіктіме адал боламын,

Ол мені тастап кетпесе.

Мен сүйіктіме адал боламын,

Ол мені тастап кетпесе.

Мен желкендерге үмітсіз ғашықпын

Аяқ киімнің сықырында және жолдың иісінде,

Түсімде басқалардың аспанын көремін,

Бірақ кейде табалдырығын көремін.

Түсімде басқалардың аспанын көремін,

Бірақ кейде табалдырығын көремін.

Қаңғыбастың үлесін білмеймін бе?

Тау бұлағы мен айдың шеті;

Бәлкім, мен де жолда құлайтын шығармын,

Тек сенікі кінә емес.

Бәлкім, мен де жолда құлайтын шығармын,

Тек сенікі кінә емес.

Менің әндерім шырқалады от басы

Алыс елдің шаңды таверналарында,

Олар көктемде мен туралы айғайлайды

Жабайы қаздар менің ағаларым.

Олар көктемде мен туралы айғайлайды

Жабайы қаздар менің ағаларым.

Мен кемелердің желкенін сүйдім

Патшалығымның жартысын атқа бердім,

Мен сүйіктіме адал болар едім,

Ол мені ұмытпаса ғой.

Мен сүйіктіме адал болар едім,

Ол мені ұмытпаса ғой.