Der Krieg ist vorbei - Judith Holofernes

Sie setzen Geranien vor vernagelte Scheiben

Das mit den Fenstern wird wohl erstmal so bleiben

Man muss ja nicht seh’n, was die Ander’n so treiben

Ein paar von den Leuten, die hier wohnen seit Jahr’n

Sind nicht so, wie sie mal war’n

Sie trinken Tee aus zerbrochenen Tassen

Man muss manchmal einfach laufen lassen

Und nur wie für die, die an den Wänden verblassen

Sagen sie: «Schaut, vor dem Haus wird wieder gefegt!»

Bevor der Staub sich noch legt

Sie bau’n neue Türen in ihre wandlosen Zimmer

«Immer nur jammern würde alles verschlimmern»

Sagt die Frau aus dem Dritten, und sucht in den Trümmern

Nach einem Radio für ihren Balkon

Sie sagt, sie mag diesen Song

Und jedes Radio spielt ein Halleluja

Der Krieg ist vorbei

Und ich weiß nicht, wie man aufhört

Nur wie man anfängt

Nicht wie man aufhört

Nur wie man anfängt

Jedes Radio sagt «Hey, was machst du da?

Der Krieg ist vorbei

Zwei, drei, vier

Was machst du noch hier?»

Vor jedem Mauseloch sitzt ein fetter Kater

In jedem Haus hier wird ein toter Mann Vater

Ein Einkaufszentrum in jedem Krater

Sagt in leuchtenden Neonlettern: «Schau, alles blüht!»

Auch wenn die Asche noch glüht

Ein räudiger Bär tanzt in rasselnden Ketten

Er führt die Parade derer, die noch zu retten sind

Sie tragen die ander’n in ihren Betten

Und der mit dem Megafon sagt: Alles muss raus

Und malt ein Kreuz an mein Haus

Und der im Radio sagt «Hey, was machst du da?

Der Krieg ist vorbei.»

Er sagt: «Komm, lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand

Lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand

Lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand

Lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand

Lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand

Lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand

Lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand

Lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand

Lass die Waffe fallen!

Nimm meine Hand, meine Hand, meine Hand…"

Weiß nicht, wie man aufhört

Nur wie man anfängt

Nicht wie man aufhört

Nur wie man anfängt

Und jedes Radio spielt ein Halleluja

Der Krieg ist vorbei

Zwei, drei, vier

Was machst du noch hier?

Олар шегеленген шынылардың алдына герань қояды

Терезелері бар нәрсе әзірше солай қала беретін шығар

Басқалардың не істеп жатқанын көрудің қажеті жоқ

Бірнеше жыл осында тұрып жатқан адамдар

Олар бұрынғыдай емес

Олар сынған кеселерден шай ішеді

Кейде оны жіберуге тура келеді

Қабырғаларда бозарғандар сияқты

Айтыңызшы: «Міне, үй тағы сыпырылып жатыр!»

Шаң басылмай тұрып

Олар қабырғасы жоқ бөлмелеріне жаңа есіктер салады

«Жәй ғана жылау бәрін нашарлатады»

— дейді үшінші жақтағы әйел, үйінділерді іздейді

Оның балконына радиодан кейін

Ол бұл әнді ұнататынын айтады

Әр радиода «халлилуя» ойнайды

Соғыс бітті

Ал мен қалай тоқтатарымды білмеймін

Тек қалай бастау керек

Қалай тоқтату керек емес

Тек қалай бастау керек

Әрбір радио «Эй, сен не істеп жатырсың?

Соғыс бітті

Екі үш төрт

Сен мұнда әлі не істеп жүрсің?"

Тінтуірдің әрбір тесігінің алдында семіз мысық отырады

Мұндағы әр үйде өлген адам әке атанады

Әр кратерде сауда орталығы

Жарқын неон әріптерімен: «Міне, бәрі гүлдеп жатыр!» дейді.

Күл әлі жарқырап тұрса да

Қоңыр аю дірілдеп билейді

Ол әлі де құтқарылуы мүмкін адамдардың шеруін басқарады

Олар басқаларын төсегінде алып жүреді

Ал мегафоны бар: «Бәрі жүру керек

Менің үйіме крест сызыңыз

Ал радиодан кім айтады «Эй, сен не істеп жатырсың?

Соғыс аяқталды».

Ол: «Жүр, мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды

Мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды

Мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды

Мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды

Мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды

Мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды

Мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды

Мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды

Мылтықты таста!

Қолымды ал, қолымды, қолымды...».

Қалай тоқтау керектігін білмеймін

Тек қалай бастау керек

Қалай тоқтату керек емес

Тек қалай бастау керек

Әр радиода «халлилуя» ойнайды

Соғыс бітті

Екі үш төрт

Сен мұнда әлі не істеп жүрсің?