Разве это слабость? - Jandro

Скажи мне, разве это слабость — любить тебя очень?

И в мыслях о тебе не спать до глубокой ночи?

Не в тех порочных, где только одного желают —

То не мой почерк, но ведь ты сама об этом знаешь.

И разве это стыдно в сей любви признаваться?

Неужто больше чести в том, чтобы сопротивляться;

Молчать, скрываться под мертвой маской безразличия —

Быть может да, быть может это лишь дело привычки?

Тогда скажи мне, какая польза нам с того,

Что жизнь мы, превращая в черно-белое кино,

Отбросим всё, в чем есть хоть призрачный намёк,

Что сердце ещё бьётся, а душа ещё живет.

Ведь разве это глупо — хотеть просыпаться

В одной постели с той, что заставляет улыбаться?

Каждое утро лицезреть её милейший образ —

Разве такому воспротивиться совесть?

I hear your call, it bursts into my heart,

But I fall, when I try to move to your side.

In your head there are so many fears,

But I will stand here, until they will defeated.

Что с нами стало, если мы любить страшимся?

Откуда с юных лет преисполнены цинизма?

Как потеряли веру в искренность и доброту,

Законы чести и верность слову своему?

Но нет, не думай, что в жизни я не оступался —

Бывало прежде и попуще прочих обжигался.

И сердце моё также шрамами испещрено.

Душа стерпела то, что и представить не дано.

Но разве это повод замыкаться в себя —

Закрываясь от всех, щелчком ключа в замке?

Избрав себе удел отшельника-монаха,

Не светлых побуждений ради, а лишь из-за страха —

Что могут вновь беспощадно предать

Ведь так не хочется больше страдать.

Но вот, не спишь опять ты до глубокой ночи

Это вовсе не слабость любить кого-то очень.

I hear your call, it bursts into my heart,

But I fall, when I try to move to your side.

In your head there are so many fears,

But I will stand here, until they will defeated.

I hear your call, it bursts into my heart,

But I fall, when I try to move to your side.

In your head there are so many fears,

But I will stand here, until they will defeated.

Айтшы, сені қатты жақсы көру әлсіздік пе?

Түннің бір уағына дейін сіз туралы ойлармен ұйықтамайсыз ба?

Біреуі ғана қалаған зұлымдарда емес -

Бұл менің қолжазбам емес, бірақ оны өзіңіз білесіз.

Ал бұл махаббатты мойындау ұят па?

Қарсыласу шынымен де артық па?

Тыныштық, немқұрайлылықтың өлі маскасының астына тығылу -

Мүмкін иә, мүмкін бұл жай ғана әдет шығар?

Олай болса, оның бізге қандай пайдасы бар екенін айт

Біз өмірді ақ-қара фильмге айналдырамыз,

Тіпті елес дегені бар нәрсені тастап көрейік,

Жүрек соғып тұрса да, жан әлі тірі.

Ақыр аяғында, оянғым келетіні ақымақтық па

Сізді күлдіретін адаммен бір төсекте ме?

Күн сайын таңертең оның ең тәтті бейнесін елестету -

Ар-ұждан мұндай нәрсеге қарсы тұра ала ма?

Қоңырауыңды естимін, жүрегімді жарып,

Бірақ мен сенің жағыңа көшейін дегенде құлап қаламын.

Сіздің басыңызда көптеген қорқыныштар бар

Бірақ мен олар жеңілгенше осында тұрамын.

Егер біз сүюден қорқатын болсақ, бізге не болды?

Неліктен олар жастайынан цинизмге толы?

Шынайылық пен мейірімділікке деген сенімімізді қалай жоғалттық,

Ар-намыс пен сөзге адалдық заңдылықтары?

Бірақ жоқ, мен өмірімде сүрінген жоқпын деп ойламаңыз -

Бұл бұрын болған және басқаларға қарағанда көбірек өртенген.

Менің де жүрегім тыртықпен жабылған.

Берілмегенге жан шыдады.

Бірақ бұл өзіңізге кіруге себеп пе -

Құлыптағы кілтті басу арқылы өзіңізді барлығынан жабу керек пе?

Өзі үшін гермит-монахтың жерін таңдап,

Жарқын ниеттер үшін емес, тек қорқыныш үшін -

Қайта аяусыз опасыздық жасай алады

Ақыр соңында, сіз енді қиналғыңыз келмейді.

Бірақ енді түн батқанша ұйықтамайсың

Біреуді қатты жақсы көру әлсіздік емес.

Қоңырауыңды естимін, жүрегімді жарып,

Бірақ мен сенің жағыңа көшейін дегенде құлап қаламын.

Сіздің басыңызда көптеген қорқыныштар бар

Бірақ мен олар жеңілгенше осында тұрамын.

Қоңырауыңды естимін, жүрегімді жарып,

Бірақ мен сенің жағыңа көшейін дегенде құлап қаламын.

Сіздің басыңызда көптеген қорқыныштар бар

Бірақ мен олар жеңілгенше осында тұрамын.