Муза - Jandro

Лирика известных истин - мой душевный эпилог.

Знаю, я сейчас корыстен.

Прошу, прости мне это;

о, мой Бог.

Будучи рабом Искусства, пламенем его огня,

Доведённый до безумства в который раз отдамся тебе я.

Моё призрачное счастье и незримая тоска.

Цель моих далёких странствий, страж родного очага.

Всех побед моих отрада но, порою, и беда.

Словно героя Илиады злополучная беда.

Я искал тебя повсюду.

Не знаю, рядом ты иль далека.

Через Запад на Восток, и к Югу - я брёл по свету маяка.

Снова возложив надежды, снова убедив себя,

Что всё может стать, как прежде - вернуться на круги своя.

Ты стала частью меня.

Позволь же частью тебя

Стану я, стану я.

Оправданиям нет смысла.

Я беспечно проиграл.

Некогда греховным мыслям уступив тебя, я возжелал

Видеть лишь с одним с собою, чувствовать твой нежный стан -

Так своей собственной рукою лишь пустоту я приобнял.

Ведь ты вольная, как птица.

Мне тебя не удержать.

Так должно было случиться, суждено было страдать.

И может быть найти погибель мне в объятиях твоих.

Я ведь против них бессилен.

Ведь в них рождается мой стих!

Ты стала частью меня.

Позволь же частью тебя

Стану я, стану я.

Белгілі ақиқаттардың лирикасы – менің рухани эпилогым.

Мен қазір өзімшіл екенімді білемін.

Өтінемін, мені кешіріңіз;

о Құдайым.

Өнердің құлы, отының жалыны болып,

Жындылыққа итермелеп, мен саған өзімді беремін.

Менің елес бақытым, көзге көрінбейтін сағынышым.

Алыс қыдырған мақсатым, Туған ошақтың сақшысы.

Менің барлық жеңістерім қуаныш, бірақ кейде бақытсыздық.

«Илиаданың» кейіпкері сияқты, бақытсыз бақытсыздық.

Мен сені барлық жерден іздедім.

Жақынсың ба, алыссың ба білмеймін.

Батыс арқылы Шығысқа, Оңтүстікке – Маяктың жарығын аралап өттім.

Қайтадан үміт арттым, қайта сендірдім

Барлығы бұрынғыдай болуы мүмкін - қалыпты жағдайға оралыңыз.

Сіз менің бір бөлігім болдыңыз.

Сіздің бір бөлігіңіз болсын

Мен боламын, боламын.

Сылтаулардың мағынасы жоқ.

Мен абайсызда жеңіліп қалдым.

Бірде күнәкар ойлар саған берілді, мен қаладым

Менімен бірге көру, сіздің нәзік лагеріңізді сезіну -

Сондықтан мен өз қолыммен тек бос жерді құшақтадым.

Құс сияқты еркінсің ғой.

Мен сені ұстай алмаймын.

Болуы керек еді, тағдырдың жазуы сол еді.

Мүмкін менің өлімімді сенің құшағыңнан табатын шығармын.

Мен оларға қарсы дәрменсізмін.

Өйткені, менің өлеңім солардың ішінде туады!

Сіз менің бір бөлігім болдыңыз.

Сіздің бір бөлігіңіз болсын

Мен боламын, боламын.