Котёнок - Ирина Ежова

За окошком потёмки, на душе чернота.

Горько плачет девчонка в тихом доме одна.

Лишь пушистый котёнок с нею рядом сидит,

И кошачьими глазками удивлённо глядит.

И не знает он глупый той печали секрет,

Что того кто принёс его на земле уже нет.

Что красивый и сильный больше в дом не войдет

И за лапку пушистую никогда не возьмет.

Для девчонки с любовью он тебя выбирал.

Ах, пушистый подарок, он как будто бы знал,

Что столкнутся машины на развилке дорог

И что будет девчонке дом её одинок.

Замурлыкал котёнок, слёзы высохли вдруг

Вот он маленький, милый и единственный друг

Он в печалях утешит, а в беде не предаст

Он забыть не позволит, но и плакать не даст.

А комочек пушистый на хозяйку глядит

«Успокойся родная», — словно ей говорит

«Время раны залечит, утром солнце взойдёт,

И к тебе непременно снова счастье придёт».

Терезенің ар жағында қараңғылық, жан дүниесінде қараңғылық.

Тыныш үйде жалғыз қыз жылап отыр.

Оның қасында тек қана пушистый котенка отырады,

Және мысық көзімен таңдана қарайды.

Ал ол мұңның ақымақ сырын білмейді,

Оны жерге әкелген адам енді жоқ.

Бұл әдемі және күшті енді үйге кірмейді

Және ол ешқашан үлпілдек табаны алмайды.

Махаббаты бар қыз үшін ол сені таңдады.

О, үлпілдек сыйлық, ол білетін сияқты

Бұл көліктер жолдың бұрылысында соқтығысады

Ал қыздың жағдайы не болады, оның үйі оңаша.

Котенка міңгірледі, көз жасы кенет кеуіп кетті

Мұнда ол кішкентай, тәтті және жалғыз дос

Ол қайғыда жұбатады, бірақ қиыншылықта опасыздық жасамайды

Ұмытуға жол бермейді, бірақ жылауға да жол бермейді.

Үлпілдек кесек үй иесіне қарайды

«Тыныштал, қымбаттым», - деді оған

«Уақыт жараны емдейді, таңертең күн шығады,

Және бақыт сізге міндетті түрде қайта оралады».