Un Arbre M'A Dit - Hugues Aufray

Un arbre m’a dit

Qu’il aimait la brise

Et la brume grise

A moi m'étourdit

J’ai tout oublié

Pour faire un poème

Où l’amour lui-même

Au vent m’a lié

Je n'étais pas grand

Je courais dans l’herbe

Et la vie superbe

Coulait dans mon sang

Parfois quelques fleurs

Enflammaient ma tête

Et je faisais fête

Aux vertes lueurs

Un arbre poussait

Penché sur le fleuve

Attendant qu’il pleuve

Et l’aube dansait

Moi, j’ignorais tout

Des astres qui sombrent

Et du poids des ombres

Et des mauvais coups

J’allais sur la rive

Où les mots s’effacent

D’une île sans trace

Pour qu’un oiseau vive

Je n’attendais rien

Qu’un peu de lumière

Et l’or des rivières

Était mon seul bien

L’oiseau resplendit

Sans moi mon arbre est mort

Saule ou sycomore

Range au paradis

Маған ағаш айтты

Ол желді жақсы көретін

Және сұр тұман

Менің басым айналады

Мен бәрін ұмыттым

Өлең шығару үшін

махаббаттың өзі қайда

Мені желге байлады

Мен ұзын емес едім

Мен шөпте жүгірдім

Және керемет өмір

Қаныма сіңген

Кейде бірнеше гүл

Басымды оталдырды

Ал мен тойлап жүрдім

Жасыл шамдарда

Ағаш өсіп тұрды

Өзенге еңкею

Жаңбыр жауғанша күту

Ал таң биі биледі

Мен, мен бәрінен хабарсыз болдым

Батып бара жатқан жұлдыздар

Және көлеңкелердің салмағы

Және нашар соққылар

Мен жағаға бара жатыр едім

онда сөздер өшіп қалады

Із-түссіз аралдан

Құс өмір сүру үшін

Мен ештеңе күтпедім

Сәл ғана жарық

Ал өзендердің алтындары

Менің жалғыз жақсылығым болды

Құс жарқырайды

Менсіз ағашым өледі

тал немесе шынар

Жұмақта жинастырыңыз