Trois Hommes - Hugues Aufray

Trois hommes sont venus et repartis,

Trois hommes avec du sang à leur fusil,

Brulés par tous les démons du désert,

Ils ont franchi ma porte et mes prières.

Oh pourquoi, oh mon dieu?

Oh pourquoi?

Le premier, sans rien dire, s’est endormi,

Un autre, tout en pleurant, m’a souri,

Le troisième a parlé toute la nuit

De notre liberté et de son bruit.

Oh pourquoi, oh mon dieu?

Oh pourquoi?

J’ai mis de l’eau sur leur front et leur mains,

Dans leurs musette, trois morceaux de pain.

Puis, je les ai vu quitter ma maison

Et déchirer le coeur de l’horizon.

Oh pourquoi, oh mon dieu?

Oh pourquoi?

On a retrouvé deux hommes écrasés,

Le dos rougi, les mains sur un rocher.

J’ai cru que le ciel m’avait entendu.

Mais le troisième n’est jamais

Revenu.

Oh pourquoi, oh mon dieu?

Oh pourquoi?

Trois hommes sont venus et repartis

Ils n’auront plus de sang à leur fusil.

Deux hommes qui venaient d’avoir vingt ans.

Deux hommes et puis mon frère que j’aimais tant.

Oh pourquoi, oh mon dieu?

Oh pourquoi?

Oh pourquoi, oh mon dieu?

Oh pourquoi?

(Merci à nadine pour cettes paroles)

Үш адам келді де кетті,

Мылтықтары қанға боялған үш адам,

Шөлдің барлық жындары күйдірді,

Олар менің есігімнен және дұғаларымнан өтті.

Неге, құдайым?

Неге?

Біріншісі үндеместен ұйықтап қалды,

Тағы біреуі жылап отырып, маған күлді,

Үшіншісі түні бойы сөйлесті

Біздің бостандығымыз және оның шуы.

Неге, құдайым?

Неге?

Мен олардың маңдайлары мен қолдарына су қойдым,

Қаптарында үш үзім нан.

Сосын мен олардың үйімнен кетіп бара жатқанын көрдім

Ал жүректі көкжиектен жұлып ал.

Неге, құдайым?

Неге?

Жаншылған екі адам табылды,

Арқасы қызарған, қолдары тасқа тірелген.

Мен аспан мені естіді деп ойладым.

Бірақ үшінші ешқашан болмайды

Кіріс.

Неге, құдайым?

Неге?

Үш адам келді де кетті

Олардың қаруларында бұдан былай қан болмайды.

Жиырмаға енді ғана толған екі жігіт.

Екі адам, сосын мен қатты жақсы көретін ағам.

Неге, құдайым?

Неге?

Неге, құдайым?

Неге?

(Осы сөздер үшін Надинге рахмет)