Le Pain Et Les Dents - Hugues Aufray

Quand je t’ai connu j’avais toujours faim

Je chantais dans les rues pour un peu de pain

Aujourd’hui je peux dans les grands restaurants

T’amener si tu veux mais je n’ai pas le temps

Quand on a les dents, on n’a pas le pain

Oui mais quand on a le pain, on n’a pas les dents

Quand on a le temps, on n’a pas l’argent

Oui mais quand on a l’argent, on n’a pas le temps

Quand je t’ai connu je vivais là-haut

Dans une chambre nue où y’avait pas l’eau

Maintenant on a un grand appartement

Mais je ne suis jamais là car je n’ai pas le temps

Quand je t’ai connu au temps des privations

J’aurais bien voulu t’offrir la télévision

Nous l’avons depuis mais je ne la vois pas

Car c’est moi qui suis devant la caméra

(Merci à Pierre pour cettes paroles)

Мен сені кездестіргенде үнемі аш болатынмын

Мен көшеде нанға ән айтып жүрдім

Бүгін мен керемет мейрамханаларда бола аламын

Қаласаң әкел, бірақ уақытым жоқ

Тіс барда нан жоқ

Иә, бірақ нан барда тіс жоқ

Уақытымыз болса, ақшамыз жоқ

Иә, бірақ сізде ақша болған кезде, сізде уақыт жоқ

Мен сені кездестіргенде мен сол жерде тұрдым

Су жоқ жалаңаш бөлмеде

Қазір үлкен пәтеріміз бар

Бірақ мен ешқашан мұнда емеспін, өйткені менің уақытым жоқ

Қиыншылықта сені білгенде

Мен сізге теледидар ұсынғым келеді

Содан бері бізде бар, бірақ мен оны көрмеймін

Себебі мен камераның алдында тұрған адаммын

(Осы сөздер үшін Питерге рахмет)