Zirkus - Hildegard Knef

Treten sie ein, meine Damen und Herren

Treten sie ein und zögern sie nicht

Ein Stehplatz ist immer, immer zu haben

Nur das Programm, das sie kamen, zu sehen

Es hält sehr selten, was es verspricht

Auf den besten Plätzen sitzen leider nicht die besten

Und auf den schlechten geht’s kaum anders zu

Unsre Manege, sie bleibt heute leer

Wir lenken die Lichter auf unsere Gäste

Und was wir da sehen, interessiert uns viel mehr

Denn ein jeder hat so seine Geschichte

Mancher hat keine, dann erfindet er sie

Nun lassen sie hören, was haben sie zu sagen

Wir schenken ihnen Zeit, doch wir warten nicht gerne

Wir schenken ihnen Zeit und vielleicht Sympathie

Obwohl erst alle betroffen schweigen

Und einer verärgert das Billett zerreißt

Beginnen sie plötzlich leise zu reden

Der Ton schwillt an, und ein Scheinwerfer kreist

Sie schreien sich die Hälse mager

Sie rufen ihren Kummer hinaus

Und ihre Verzweiflung findet kaum Worte

Nur ein stummer alter Mann

Nimmt seine Mütze und geht nach Haus

Und keiner sagt, was ihm gefallen

An der Geschichte, die die seine ist

Sie alle rufen ihre Beschwerden

Und beklagen, dass es nicht anders ist

Als nun die Lampen in Scherben gehen

Da stehen sie auf und schlagen sich wund

Und in ihr Weinen fällt eine Stimme

Die sagt: genug, es wird mir zu bunt

Verschwindet und tut was, doch redet nicht mehr

Ab morgen seht ihr, was ihr kamt zu sehen

Ab morgen läuft wieder das volle Programm

Und euren Applaus, den wollen wir hören

Er soll das Zelt zum Himmel tragen

Und zum Schluss da steht ihr noch stramm

Die Feuerwehr kam und löschte, was brannte

Und jemand fegte den traurigen Rest;

Durchnässt saß ein Kind auf einem Klappstuhl

Und wartet noch immer auf das große Fest

Es fragt seine Mutter unter Tränen

Ob’s einmal so wird wie die, die da schreien

Die Mutter wird bös und sagt: lass deine Fragen

Lass das Gezeter und lass deine Faxen

Werd erstmal erwachsen, werd erstmal wie wir

Кіріңіз, ханымдар мен мырзалар

Кіріңіз және ойланбаңыз

Тұратын орын әрқашан, әрқашан қол жетімді

Тек олар көруге келген бағдарлама

Ол өте сирек уәдесін орындайды

Өкінішке орай, ең жақсы орындар ең жақсы орындарда емес

Ал жамандардың айырмашылығы жоқ

Біздің арена бүгінде бос

Біз шамдарды қонақтарымызға бағыттаймыз

Ал ол жерден көргеніміз бізді көбірек қызықтырады

Өйткені әркімнің өз тарихы бар

Кейбір адамдарда жоқ, сосын ойлап табады

Енді олардың айтқанын тыңдасын

Біз оларға уақыт береміз, бірақ күткенді ұнатпаймыз

Біз оларға уақыт береміз, мүмкін жанашырлық танытамыз

Басында бәрі үнсіз болса да

Ал біреу ашуланып билетті жыртып алады

Кенеттен ақырын сөйлесе бастаңыз

Дыбыс көтеріліп, прожектор айналады

Олар мойындарын еңкейтіп айқайлайды

Олар қайғыларын шақырады

Ал олардың шарасыздығынан сөз таппайды

Жәй ақымақ қария

Шляпасын алып үйіне кетеді

Және ешкім оларға ұнайтын нәрсені айтпайды

Бұл оның әңгімесі

Барлығы өз шағымдарын айтады

Және басқаша емес деп шағымданады

Шамдар сынған кезде

Сосын олар тұрып, өздерін ауыртып ұрады

Ал оның жылаған дауысы естіледі

Ол былай дейді: жеткілікті, бұл мен үшін тым түрлі-түсті болып барады

Кетіңіз де, бірдеңе жасаңыз, бірақ енді сөйлеспеңіз

Ертеңнен бастап нені көруге келгеніңізді көресіз

Ертеңнен бастап толық бағдарлама қайта іске қосылады

Ал сіздің қошеметіңіз, біз оны естігіміз келеді

Ол шатырды аспанға апарады

Ал соңында сіз әлі де назарда боласыз

Өрт сөндірушілер келіп, өртенгенді сөндірді

Ал біреу қайғылы қалдықты сыпырды;

Бала жиналмалы орындыққа малынып отырды

Және әлі де үлкен тойды күтуде

Анасынан жылап сұрайды

Күндердің күнінде сайрап тұрғандардай бола ма

Анасы ашуланып: сұрақтарыңды қалдыр

Қиындықты қалдырыңыз және факстарды қалдырыңыз

Алдымен өс, алдымен біздей бол