Ostseelied - Hildegard Knef

Ich hasse die gläserne Bläue des Himmels

Die nie müde Sonne, die alles entdeckt

Ich hasse die flimmernde Hitze des Südens

Den graslosen Felsen, der lustlos sich streckt

Schenk mir die drohenden Farben des Nordens

Die tropfende Stille der schneelosen Nacht

Schenk mir die ängstlichen Lichter des Morgens

Das Knistern der Dünen, den Sturm, der laut lacht

Schenk mir den klirrenden Atem der Kälte

Die nahtlosen Schnüre des Regens am Meer

Schenk mir den Nebel, der alles entstellte

Die tiefschwarzen Nächte und Wolken wie Teer

Gib mir noch einmal den Strand meiner Kindheit

Mit Muscheln und Bernstein auf trockenem Weiß

Gib mir den salzigen Wind meiner Ostsee

Das Jammern der Möwe, die hoffnungsvoll kreist

Gib mir die Molen mit moosgrünen Beinen und Wellen

Die singen ihr endloses Lied

Gib mir die Farben, die still sich vereinen

Den Atem der Kindheit

Der lautlos entflieht

Мен аспанның шыныдай көгілдірлігін жек көремін

Барлығын ашатын шаршамайтын күн

Мен оңтүстіктің аптап ыстықтығын жек көремін

Тыныссыз созылған шөпсіз жартас

Маған солтүстіктің қорқынышты түстерін беріңіз

Қарсыз түннің тамшылаған тыныштығы

Маған таңның мазасыз шамдарын беріңіз

Шатырлардың сықырлағаны, Күлкі боран

Маған суықтың дірілдеген тынысын бер

Теңіз жағасындағы жаңбырдың жіксіз баулары

Маған бәрін бұрмалаған тұманды беріңіз

Түнгі қара түндер, шайыр сияқты бұлттар

Маған балалық шағымның жағажайын тағы да сыйла

Құрғақ ақ бетінде қабықтары мен кәріптастары бар

Маған Балтық теңізінің тұзды желін бер

Үмітпен айналатын шағаланың зары

Маған мүк жасыл аяқтары мен толқындары бар мольдерді беріңіз

Олар өздерінің шексіз әндерін айтады

Маған үнсіз біріктіретін түстерді беріңіз

Балалық шақ тынысы

кім үнсіз қашады